Tak, właśnie się on pojawił w apologetycznej - jak można by sądzić - części Listu do Hebrajczyków. W poprzednich dniach słyszeliśmy pochwały pod adresem nowych wyznawców Chrystusa, wywodzących się z judaizmu, którzy znosili drwiny, prześladowania, rabunek mienia - wszystko ze względu na wiarę w Jezusa Chrystusa. Potem przyszedł czas na umocnienie ich przykładami ze Starego Testamentu. Wtedy również ludzie przez Boga wybrani doświadczani byli na różne sposoby, a nawet na śmierć wydawani - z powodu wierności okazywanej Bogu. Wreszcie wczoraj przypomniał nam autor omawianego Listu, że uczeń Chrystusa nie powinien liczyć na łatwe życie - jako naśladowca swojego Mistrza musi iść Jego śladem, a to oznacza krzyż...

   W dzisiejszym czytaniu pojawia się nowy element - argument ad hominem. Odwołując się do praktyki wychowawczej, autor Listu do Hebrajczyków chce pokazać, że nie ma dobrych efektów bez wytężonej pracy. Chodzi oczywiście o pracę wychowawczą. Nad wychowankiem trzeba pracować nie tylko intelektualnie, ale też w zakresie woli. Niestawianie wymagań, a potem nieegzekwowanie ich, prowadzi do duchowego rozleniwienia. Dlatego dobry ojciec potrafi zastosować nawet bolesne metody wychowawcze, aby osiągnąć cel. To zrozumiałe, że karcenie nie jest miłe dla adresata tych działań, ale po latach docenia on jego dobroczynne skutki. I tak właśnie każe nam spojrzeć autor tegoż listu na działania Boga, który niejednokrotnie doświadcza swoich wyznawców cierpieniem, bólem, chorobą i to nie w celu ukarania, ale napomnienia, by skupił się na tym, co najważniejsze i samego siebie wydoskonalił, a tym samym wykazał się doskonałymi owocami swych działań dla innych.