Ofiarowanie Pańskie? Matki Bożej Gromnicznej? Uczcić Chrystusa czy oddać chwałę Najświętszej Pani? Bezsensownym byłoby pytać o hierarchię ważności w tym święcie. Podświadomy dylemat gdzieś tam jednak kiełkuje: bo oto stara tradycja chrześcijańska święto dzisiejsze już w swoim tytule lokuje przy Matce Bożej, współczesna zaś liturgia chętniej akcentuje osobę samego Chrystusa, ofiarowanego w świątyni.

   Oczywiście nie ma tu żadnej sprzeczności - ostatecznie to właśnie Maryja ofiarowała Dziecię Jezus w świątyni, a choć On rzeczywiście jest długo wyczekiwanym „światłem na oświecenie pogan", to przecież pojawił się na tym świecie właśnie dzięki Dziewicy Maryi. Można powiedzieć, że symbolika dzisiejszego święta jest wspaniałym obrazem tej bosko-ludzkiej rzeczywistości. Otóż bowiem Chrystus, choć jest światłem sam w sobie, to jednak przyszedł na ten świat dzięki Maryi. To Ona właśnie jest ową Gromnicą, na której „uczepiona" jest Światłość świata. Jest to obraz ze wskazaniem: ty też możesz oświetlać życie ludziom, ty też możesz nieść innym Chrystusa - jak Maryja. Jest tylko jeden warunek: trzeba się spalać, trzeba topnieć, a w ten sposób spełnią się słowa św. Jana „trzeba, aby On wzrastał, a ja się umniejszał". Poświęcanie swego życia, oddawanie go cząstka po cząstce, jest też wypełnieniem Chrystusowej nauki: „kto straci swoje życie z Mego powodu, ten je zachowa".

   Uczmy się więc od Maryi cierpliwego poświęcania siebie dla Chrystusa, aby Jego światło pociągało innych ku Jego drogom.