Jakże wspaniale uwypukla tę prawdę dzisiejsze pierwsze czytanie! Naaman z wiarą udał się do proroka Elizeusza w nadziei cudu. Trudno się dziwić - choroba trądu była dla ówczesnych ludzi tym, czym dla nas dziś nowotwór. Osoby dotknięte tą chorobą wszystkiego się imają i gotowe by wydać wszystkie posiadane pieniądze, aby tylko odzyskać zdrowie. Naaman najwidoczniej chciał kupić sobie zdrowie od proroka, o którym tak wiele słyszał. Absolutnie nie oczekiwał niczego za darmo. Oto ma dojść do transakcji: ten, który ma moc nadprzyrodzoną, ale jest biedny, wzbogaci się ze strony tego, który akurat potrzebuje zdrowia. To przecież uczciwe. I wszyscy zadowoleni...

   Pierwszym upokorzeniem, jakiego doznał Naaman - ów wielki wódz wojsk syryjskich, było to, że Elizeusz nawet nie chciał z nim osobiście się spotkać. Mało tego - przez sługę wydał polecenie, które upragnione zdrowie miało przywrócić. O co chodziło? O kąpiel w Jordanie! W tym chyba rzeczywiście nie może być nic przyjemnego - jeśli ktokolwiek widział Jordan z bliska ten wie, że to rzeka wcale nie imponujących rozmiarów, a przy tym zamulona. Nic dziwnego, że bogaty wojownik wolałby wykąpać się w rodzimych rzekach - Abanie czy Parparze. Łaska jednak czekała na niego właśnie w tym miejscu i po spełnieniu bardzo konkretnych warunków. Zdobył się jednak na ów gest pokory, po którym czekało go jeszcze jedno upokorzenie: prorok nie przyjmie od niego podarków. Kolejny policzek? A może po prostu informacja, że łaska pochodzi od Boga, a Jego przekupić nie sposób? Naaman zrozumiał. Pytanie, czy my dziś to rozumiemy...