Dobrze jest mieć kogoś, kto o nas myśli, kogoś kto pamięta, nie zapomina: kartkę przyśle na święta, zadzwoni czasem z życzliwym zainteresowaniem, SMS-a przyśle, pomodli się za nas... Każdy z nas ma kogoś takiego. Powinien mieć. I oby tych serc życzliwych było jak najwięcej. Jednak, aby skupiać się mogła na nas życzliwość naszych bliskich, przyjaciół czy znajomych i my sami winniśmy odwzajemniać się podobnymi relacjami. Ba! - sami powinniśmy je uprzedzać. Jeśli ktoś mówi, że nie ma przyjaciół, że nikt go nie kocha, że zapominają o nim, to prawdopodobnie oznacza, że nigdy owych przyjaciół nie miał, bo: albo byli to kompani od kieliszka, a lekarski nakaz separacji od niego w dziwny sposób i ich dotknął... albo życzliwość udawali dla zamożniejszego, gdy zaś fortuna figla spłatała i oni poczuli się niepotrzebni... albo wreszcie radykalizm poglądów odsunął tych, którzy woleli pozostać letnimi...

   Prawdziwy przyjaciel... Ten nie będzie się obrażał, ale w razie potrzeby skrytykuje; nie będzie składał obietnic bez pokrycia, ale realnie rozważy i zaoferuje swą pomoc w rozsądnych granicach; nie będzie manipulował przy pomocy pochlebstw, ale też nigdy nie zostawi w potrzebie. Jak amen w pacierzu, jak dzień po nocy, jak śmierć po życiu - tak pewna jest przyjaźń prawdziwa. Któż takiej doświadcza? Każdy. Każdy z nas - bo takiego mamy Przyjaciela. Prawdziwego Przyjaciela. On na pewno nigdy nie zawiedzie i zawsze pośpieszy z pomocą. Nieba nam przychyli i obdarzy swą łaskawością. Kiedy? Kiedy? - pytamy natrętnie. On zaś jako Mądrość wśród mędrców potrafi odczekać i nadejść w najodpowiedniejszym momencie. Sam mówi: Gdy nadejdzie czas Mej łaski. Jeśli więc ufam, jeśli kocham, jeśli wierzę - nie będę się narzucał, ponaglał, naciskał... zaczekam cierpliwie, bo pamiętam Jego obietnicę: Ja nie zapomnę o tobie.