Wbrew temu, co twierdzą niektórzy, Pan Bóg od czasu do czasu korzysta jednak ze swego uprawnienia do karania opornych. Wynika to zresztą z drugiej prawdy wiary Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze.

   Szemranie przeciwko Mojżeszowi, który z Bożego polecenia zawrócił lud na powrót ku Morzu Czerwonemu, było jak piasek w tryby, jak kij w szprychy dla tego ludu, liczącego w tamtym czasie około dwóch milionów. Zbuntowali się, zaczęli się kłócić i narzekać. Wiadomo, jak to wpływa na pozostałych... Nic więc dziwnego, że sam Pan Bóg się zirytował i zesłał na lud węże o jadzie palącym. Czasem tak trzeba, aby przywieść do opamiętania, by nie pozwolić na zatracenie. Właśnie - zatracenie... Bóg przecież nie chciał zguby swego ludu, ale karcił dla opamiętania. Dlatego tu pasowałyby słowa psalmu 30: Gniew Jego bowiem trwa tylko przez chwilę, a Jego wierność przez pokolenia. Bo istotnie szybko pohamował Pan swoje oburzenie. Modlitwa wstawiennicza Mojżesza przyniosła ocalenie. Wystarczyło tylko spojrzeć na węża miedzianego, umieszczonego na wysokim drzewcu. Żadne antidotum, żadna maść, a nawet nie dotknięcie ręką - tylko spojrzenie na krzyż.

   Dziś już wiemy, co miało to symbolizować. Chodziło o Tego, który na innym drzewie wisząc, wyjedna nam darowanie win, wysłuży zbawienie. Dlatego tak bardzo potrzebne są krzyże - szczególnie dziś, gdy mamy do czynienia z tak powszechnym szemraniem przeciwko Bogu: potrzebne są w domach, w szkołach, urzędach, miejscach pracy. Dlaczego?

   - Każde spojrzenie na krzyż niech niepokojem zagości, bo wszystko w życiu to nic, wobec tak wielkiej Miłości.