Starożytny teolog chrześcijański, żyjący na przełomie II i III wieku, Tertulian, znany jest między innymi z powiedzenia: Sanguis martyrum semen est christianorum, co oznacza: Krew męczenników jest nasieniem (posiewem) chrześcijan. Ta mądrość wynikała nie tylko z doświadczeń, dostępnych mu w codzienności - był to przecież czas prześladowań wyznawców Chrystusa. Powiedzenie to było również owocem przemyśleń zakotwiczonych w przeszłości. Usłyszana dziś historia trzech młodzieńców w piecu ognistym, cudownie wyratowanych przez Boga, który posłał im na ratunek swego anioła, miała być umocnieniem w wierze dla wszystkich poddanych prześladowaniom. Podobnie jak nasz wieszcz, Henryk Sienkiewicz, w trudnych czasach pisał przepiękne dzieła ku pokrzepieniu serc, aby nie tracić nadziei i odwoływać się do tego, co najlepsze, tak też czytelnicy Księgi Daniela, mieli budować się wspomnieniem cudów, których w równie niełatwych czasach dokonywał Bóg w stosunku do głęboko wierzących przodków. Ci tak bardzo ufali Panu, że byli gotowi oddać swoje życie za ustanowione przez Niego prawa, choć z nadzieją zwracali się ku Niemu, prosząc o poprawę losu.

   Oto wzór dla nas: bądźmy wierni Bogu, wbrew naciskom możnych tego świata, ufajmy Mu bezgranicznie, ale też pokornie wierzmy, że to On ma najlepszą wiedzę o tym, co dla nas najlepsze.