Nie było łatwo patronowi dnia dzisiejszego - podobnie zresztą jak i innemu patronowi młodzieży polskiej, Kazimierzowi Królewiczowi. Jeden i drugi pokochali Boga i Jego Najświętszą Matkę, wiele czasu poświęcali na modlitwę i często adorowali Najświętszy Sakrament. Świat ciągnął ich w zupełnie inną stronę, a oni wytrwali przy Panu.

   Nie tylko dorosłych słuchaczy, ale i nas zawstydza dwunastoletni Jezus słowami: Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do Mojego Ojca? On już wtedy był. My tymczasem próbujemy dojrzewać do takiej świadomości, bo przecież modlimy się, wsłuchujemy się w Jego słowo, ale świat wciąga nas w coraz głębiej w labirynt ułudy, złości, marności i namiętności. Przed tym właśnie zdołał ustrzec się św. Stanisław Kostka. Z perspektywy wieczności nie stracił niewiele a właściwie nic. Zyskał natomiast wszystko - odtąd ma udział w chwale Najwyższego. Nie byłoby to możliwe bez pozostawania w tym, co najeży do Ojca.

   Uczmy się tego.