Nawet jeśli istnieje jakaś miara wartości, obiektywnie obrazująca wartość człowieka, to i tak - w przypadku ocen pozytywnych - bezpieczniej byłoby nie dowierzać uzyskanym wynikom. Cóż bowiem na tym świecie jest nasze? Nawet życie do nas nie należy. Wszystko, co związane z naszą osobowością, a więc zdrowie, tężyzna fizyczna, talenty i tak dalej - wszystko pochodzi od Boga. I Jemu winniśmy wdzięczność. Dlatego, jeśli udaje się nam zrobić z tego dobry użytek, to Bogu należy dziękować, nie nam. Stąd i wartość człowieka nie będzie nigdy stanowiła miary obiektywnej. Dlatego dobrze jest - zgodnie ze słowami Pana Jezusa z dzisiejszej Ewangelii - stawać gdzieś w ogonku, na końcu kolejki. Prawdziwą wartość człowieka zna tylko Pan Bóg i dlatego to właśnie On sądzić nas będzie. Zaś tu, na ziemi, lepiej się nie wychylać, nie świętować niepotrzebnie - szkoda czasu. Raczej należy dobrze wykorzystać nośnik zwany czasem, by nanieść na niego jak najwięcej dobra.