Intuicyjnie czujemy, że podział na zwierzęta czyste i nieczyste, obowiązujący Żydów, na nadające się do spożywania i zabronione jest sztuczną i nie do końca przemyślaną koncepcją. Z kolei wiemy też, że taka klasyfikacja pochodzi od Mojżesza - twórcy Prawa, który opracował je przecież w oparciu o uzyskane objawienie. Nic więc dziwnego, że rodzić się mogą pewne wątpliwości. Czyżby Mojżesz nie miał racji? Za tym przemawia nauczanie Pana Jezusa, który w dzisiejszej Ewangelii wszystkie potrawy uznał za czyste. I to jest zrozumiałe. Jeśli bowiem nawet w warunkach czterdziestoletniej wędrówki przez pustynię przygotowanie pewnych rodzajów mięsa wiązało się z większym ryzykiem dla zdrowia pustynnych wędrowców, to już później nie miało to tak wielkiego znaczenia. Tymczasem interpretatorzy Prawa nie tylko nie starali się ulżyć doli swoich współwyznawców, ale przepisy te wciąż zaostrzali.

Dbanie o kwestię diety z motywów religijnych dawało oczywiście pewien komfort psychiczny, utwierdzając w przekonaniu, że Bogu składa się jakąś znaczącą  ofiarę. Tym samym tworzyło się pole do działania pokusie zmniejszania wysiłku w zakresie duchowym. A właśnie ten trud uznał Pan Jezus za istotniejszy - czuwanie nad własnym sumieniem, postępowaniem, dążeniem do życia wiecznego. Przecież wszystko, co Pan Bóg stworzył było „bardzo dobre". Stąd wniosek, że nie sama materia stanowi dla człowieka zagrożenie, ale sposób jej wykorzystania. Tu zaś potrzeba wiele roztropności.

Oj, zupełnie inaczej wyglądałby ten świat, gdyby pierwsi rodzice nie sięgnęli po zakazany owoc, który przyćmił ich zdolność myślenia i podejmowania decyzji. Ostrzeżenie było jasne i jednoznaczne: „nie wolno wam z niego jeść ani go dotykać, abyście nie pomarli". Cóż takiego kryło w sobie drzewo poznania dobra i zła? Właśnie to, czego nie znali - zło. Żyli przecież w świecie dobra i w nim się poruszali. Zło było im obce. Ciekawość zwyciężyła rozsądek, a stąd już tylko krok do sprzeciwienia się Bogu i ściągnięcia na siebie całego odium tego, co dotąd było nieznane.

Pozostaje przypomnieć sobie słowa św. Pawła: „Wszystko mi wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść".