Dziecku by można wybaczyć: brak ostrożności, doświadczenia, pusta ciekawość... Ani Adam jednak, ani Ewa dziećmi nie byli. Boga przecież kochali. Musieli wiedzieć, co Mu zawdzięczają. Żyli z Nim w wielkiej zażyłości, na co wskazuje wzmianka o krokach Pana Boga przechadzającego się pośród drzew ogrodu. Jeśli ktoś jest w stanie rozpoznać drugą osobę po dźwięku stawianych kroków, to musi znać ją dobrze i wystarczająco długo. Jeśli i pierwsi rodzice byli w stanie po krokach rozpoznać zbliżającego się Boga, to oznaczać musiało długą i zażyłą znajomość. Wiedzieli przecież jak wiele Mu zawdzięczali. W ogrodzie Eden naprawdę było im dobrze. Teraz, już po grzechu, ogarnął ich najprostszy wstyd z powodu okazanej niewdzięczności - ukryli się.

Jak do tego dojść mogło? Nie ma wątpliwości, że Boga kochali i szanowali. Czyżby więc chwilowa niedyspozycja? Tak zwana „pomroczność jasna"? Jaka siła pchnąć może człowieka do zachowań, o których nawet by nie pomyślał, a po dokonaniu - wstydem się okrywa? Taką moc ma - niestety - pokusa. Jakież to subtelne narzędzie! Gdyby szatan nakazał wprost zerwać owoc z zakazanego drzewa, nie znalazłby posłuchu. Podobnie jak w wypadku każdego z nas - wskazanie wprost na Boże przykazanie jako przeszkodę do pokonania, uruchomiłoby natychmiast alarm rozsądku. Dlatego właśnie z każdą pokusą dociera do nas szatan małymi dawkami sącząc w duszę swój jad śmiercionośny. Małe dawki jesteśmy w stanie dość łatwo przyswoić. Dlatego zamiast „zerwij owoc" Ewa usłyszała niewinne pytanie, będące z założenia kłamstwem: « Czy to prawda, że Bóg powiedział: „Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu"? » Niewinne, świadomie kłamliwe, a przez to prowokacyjne kłamstwo zainicjowało niestety dialog. To był początek końca. Ze złem nie wolno nawet dyskutować. Jeśli bowiem jesteśmy przekonani o słuszności własnego postępowania, wynikającego z wcześniejszych postanowień, nie wolno tego zmieniać pod wpływem chwili. Jaki bowiem wynik u Ewy, taki i u nas - popadnięcie w grzech.

Nie wolno dyskutować z pokusą. Zwłaszcza, że zakaz był jednoznaczny.