Gdy lud oczekiwał z napięciem... Tak rozpoczyna się dzisiejsza Ewangelia o chrzcie Pana Jezusa w Jordanie. Pytanie tylko, dlaczego lud oczekiwał w napięciu? Dalsza część zdania rzuca nieco światła na pragnienia ludu. Tak naprawdę od wieków Żydzi oczekiwali na Mesjasza, który miał zmienić ich trudny los, a teraz na ich szarym niebie pojawiła się właśnie gwiazda nadziei - Jan Chrzciciel. Kim naprawdę był? Czy będzie w stanie znieść ciężar odpowiedzialności i czy udźwignie brzemię nadziei gromadzonych przez wieki w sercach ludzi wiary? To było coś zdecydowanie więcej niż oczekiwanie na nowy rząd czy kolejnego prezydenta. Od nich aż tak wiele nie zależy i jakże przewidywalny jest ich początek i koniec... Tu chodziło o coś znacznie więcej mimo, że życie jakoś się toczyło - ludzie chodzili do pracy, żenili się, mieli dzieci, cieszyli się i płakali, coś kupowali i sprzedawali, ale w głębi duszy wciąż czegoś pragnęli... Żyli pragnieniami czegoś naprawdę WIELKIEGO. Czy ten czas właśnie nadchodził? Za ich życia?

   To tłumaczy oczekiwanie z napięciem. A zapalnikiem wybuchu tych nadziei był człowiek udzielający chrztu nad Jordanem. Był to zaledwie chrzest nawrócenia. Nie miał on mocy odpuszczania grzechów. A przecież wystarczyło to do tego, by życie nabrało innego kolorytu.

   My dysponujemy czymś więcej: prawdziwym chrztem, który jest sakramentem i naprawdę odpuścił nasze grzechy i wciąż obdarza łaskami. Czy dlatego nie mamy już na co czekać i nie ma w nas napięcia miłości?