Być może w ten właśnie sposób odebrali Żydzi zachowanie Pana Jezusa w synagodze. Ostatecznie był szabat i nie wolno było wykonywać żadnej pracy w tym dniu, ale przecież człowiek był w potrzebie! Człowiek, którego Pan Jezus sam wypatrzył w tłumie, ulitował się nad nim i chętnie pomógłby mu. Wiedział jednak, że nie ma pośród uczonych w Prawie akceptacji - bo to szabat...

   Wiemy, że Pan Jezus nie przestraszył się duchowych przywódców ludu i odmienił los chorego. Zaszła tu jednak ciekawa okoliczność: najpierw Chrystus Pan poprosił owego człowieka, by stanął na środku. Jak musiał się czuć ów nieszczęśnik? Wiedział, że życzliwość Cudotwórcy jest dla niego zbawienna, ale też czuł, że przyjęcie od Niego pomocy narazi go na gniew faryzeuszy i uczonych w Piśmie. Kto wie, czy sam nie stanie się przedmiotem ataków z ich strony? Szukając własnej korzyści musiał zdecydować, po czyjej stronie jest. Wyciągnij rękę - to polecenie stało się przełomowe. Wyciągnął więc rękę, prawdopodobnie ściągając na siebie gniew tych drugich. Wybrał jednak i z pewnością nie żałował.

   Dziś mogą zdarzać się podobne sytuacje. Wyobraźmy sobie posłów czy senatorów, głosujących nad jakimś prawnym projektem. Wybrzmiewające tam polecenie: proszę podnieść rękę... jest jednak trochę podobne do tamtej sytuacji. W ten sposób też opowiada się człowiek po stronie Pana lub przeciwko Niemu. Rady nadzorcze, rady zakładowe, związkowe czy też zwykłe spotkania rodziców w ramach szkolnych wywiadówek - ileż znaczy podniesienie ręki... Owszem, zawsze w słusznej sprawie, ale czy z odwagą i po właściwej stronie?