Jak należy rozumieć ostatnie zdanie z dzisiejszego pierwszego czytania: Jeszcze nie opieraliście się aż do krwi, walcząc przeciw grzechowi? Co autor miał na myśli?

   Walcząc przeciwko grzechowi, Pan Jezus przelał własną krew, aby nas wyzwolić. O własne wyzwolenie winniśmy też sami zadbać, ale nasza krew nie ma takiej ceny jak Chrystusowa, więc chyba nie warto jej przelewać...? A żyć na wieki chcemy... Jak więc starać się o własne zbawienie?

   Ludzie prawdziwie wierzący w Chrystusa byli bardzo tym zainteresowani: umartwiali swe ciała przez posty, wyczerpujące pielgrzymki (nierzadko o chlebie i wodzie), pokorne przyjmowanie trudnych doświadczeń, gotowość do składania ofiar. Męczennicy w dosłowny sposób przelewali krew dla Chrystusa, jej strumieniami obmywając swoje i innych winy. Potem byli też biczownicy, którzy mieli świadomość ogromu zła obecnego w świecie, niejednokrotnie przez siebie zawinionego. Usiłując przejednać Pana Boga, dokonywali samobiczowania bądź to w swoich komnatach, bądź podczas pokutnych procesji. Jak to wpływało na innych? Często budzili się po takim świadectwie.

   Jak to wygląda dziś? Dziś mamy Rok Jubileuszowy, mnóstwo możliwości zyskania odpustów niemal każdego dnia. Czy jednak ludzie z tego skorzystają? Skoro nie ma już dziś poczucia grzechu, to i odpusty nie są potrzebne... Tak mały procent uczęszczających na niedzielne Eucharystie, zmniejszający się odsetek uczestników katechez szkolnych, pustoszejące seminaria - a pioruny z nieba nie lecą... Czy coś się w tym względzie zmieni? Nadzieje też maleją... I w tym wszystkim staje przed nami Pan Jezus, jak wówczas przed Jairem, mówiąc: Nie bój się, tylko wierz...