Uzasadnione pretensje wyraża Pan Jezus w stosunku do swoich słuchaczy. Bezprecedensowe - w dziejach świata - wydarzenie, jakim było przyjście Boga na świat, spotyka się z taką obojętnością! Dziś też tak byśmy powiedzieli: Na spotkanie z samozwańczą „gwiazdą", aktorem, pianistą, pisarzem czy piłkarzem - zbiegają się tłumy, a do Pana Boga? I trzeba powiedzieć, że nie tyle Go nie poznali, co uparcie nie chcieli poznać. Tłumaczy im Chrystus Pan potrójne świadectwo, przemawiające za Jego boskim posłannictwem: świadectwo Ojca (choćby podczas chrztu w Jordanie: To jest Mój Syn umiłowany...); świadectwo Jana Chrzciciela (oto Baranek Boży, nie jestem godzien rozwiązać Mu rzemyka...) oraz świadectwo czynów (uzdrowienia, wskrzeszenia, wypędzanie złych duchów).

   Ciekawe jest jedno zdanie: Badacie Pisma, ponieważ sądzicie, że w nich zawarte jest życie wieczne: to one właśnie dają o Mnie świadectwo. A przecież nie chcecie przyjść do Mnie, aby mieć życie. No właśnie - można nawet Pismem Świętym dysponować, używać go i... błądzić. Bo trzeba jeszcze przychodzić na spotkanie z Nim, adorować, wsłuchiwać się w ciszy i prosić, dziękować, uwielbiać. Taka postawa nie pozostanie niezauważona.