Od lat istnieje wymóg dołączania do produkowanych urządzeń tzw. instrukcji obsługi. Wydaje się to tak oczywistym, że nawet nie warto nad tym się rozwodzić. Co prawda niekiedy treści zawarte tam są niemal groteskowe, wskazujące na kwestie tak oczywiste, że można by podejrzewać iż instrukcje te pisane są dla osób ociężałych rozumowo. Niemniej są one konieczne. Podobnie zresztą jak regulaminy wycieczek czy wakacji organizowanych przez biura podróży.

W tym kontekście bardzo podobnie wygląda kwestia przekazania przez Mojżesza Prawa pochodzącego od Boga. Znajduje się tam wyraźne wskazanie o konieczności przestrzegania go, jeśli jego adresaci chcą myśleć o życiu i objęciu w posiadanie ziemi dla nich przeznaczonej. (Wiemy, że ostatecznie nie osiągnęli jednego ani drugiego - właśnie z powodu nieposłuszeństwa udzielonym wskazaniom.)

W połowie czasu tzw. komuny powstało prawo dotyczące przekazywania gruntów przez rolników indywidualnych swoim dzieciom. Nie można było tego dokonać, gdy dziecko nie miało rolniczego wykształcenia. Pewnie to i dobre, ale nic nie dało by samo wykształcenie, gdyby nie praktyka, której nabyli owi ludzie u boku swoich rodziców. Jakieś nowości, poznane w szkole, mogli oni ostrożnie w życie wprowadzać, ale podwalina była jedna: praktyka wynikająca z tradycji starszych. Nie chodziło tu już o samą wiedzę, ale o pewien rodzaj nawyków: wczesne wstawanie, nie marnowanie dnia, troska o zwierzynę, obserwacja pogody itd. Tego w szkole nauczyć się nie można. Dlatego najwartościowszymi rolnikami stawali się ci, którzy nie tylko posiedli wiedzę, ale ulokowali ją na podbudowie rodzinnej tradycji i praktyki.

Nie inaczej jest z przekazem wiary. Nie wystarczy przeczytać Pismo św., katechizm i wiele nawet książek katolickich. Tu potrzeba czegoś więcej - tradycji i praktyki. Trzeba uczyć młode pokolenie modlitwy, konkretnego sposobu miłowania Pana Boga, udziału w niedzielnych zgromadzeniach eucharystycznych, w procesjach Bożego Ciała, chodzenia na roraty itp. Właśnie dlatego mówił Mojżesz do członków ludu wybranego: „Tylko się strzeż bardzo i pilnuj siebie, byś nie zapomniał o tych rzeczach, które widziały twe oczy: by z twego serca nie uszły po wszystkie dni twego życia, ale ucz ich swych synów i wnuków."