W starożytnych, a można powiedzieć wręcz archaicznych miastach nie mogło zabraknąć wieży, świątyni i murów obronnych. Skoro jednak Izraelici wędrowali po pustyni, nie było sensu budowania wieży czy murów obronnych. Była za to świątynia i to skonstruowana ściśle według Bożego projektu. Użyte do jej budowy materiały były bardzo drogie, wręcz ekskluzywne - bo to się Bogu należało. Zwijali i rozwijali ten dom Boży w chwilach dyktowanych przez samego Pana.

   Warto o tym dziś wspomnieć, gdy Pan Jezus mówi o końcu świata, ostatecznych rozliczeniach i kształtowaniu kolejnych pokoleń. Bo o to przecież Mu chodziło, gdy wspomniał o rzeczach starych i nowych, wydobywanych z tajemniczego skarbca. Izraelici, po przybyciu do ziemi obiecanej stawiali wieże, mury - owszem, ale zawsze była tam też świątynia. Przez długi czas w formie namiotu, to prawda, ale przecież była. I dbano o nią, nawiedzano ją, łożono na jej utrzymanie - wszystko z miłości do Pana Boga. Warto o tym przypominać tym, którzy kształtować mają przyszłość, by nie uronili rzeczy wartościowych z chwalebnej przeszłości.