Czy pisklę, które wykluło się z jaja ma marzenia? Czy można mówić o jakichkolwiek planach kota wylegującego się na dachu? Czy pies myśli o swojej przyszłości? Oczywiście, że nie! Zdolnością refleksji i filozofowania obdarzony jest człowiek, tyle że nie zawsze chce on korzystać z tego Bożego daru. Jakże wielu przedstawicieli tego gatunku zatrzymuje się na warstwie zjawiskowej tego świata, delektując się tym, co można dotknąć, powąchać czy spożyć! A to przecież jest zaledwie lodowa warstwa pod którą znajduje się bogaty ocean życia duchowego! Prawa tam obowiązujące nie tylko różnią się od tych na powierzchni, ale mają też walor nieprzemijalności.
   W zwierzęcym, materialnym świecie wartościowe jest to, co aktualnie się przeżywa, obowiązuje prawo silniejszego i chęć zaspokajania własnych potrzeb. Jeśli dostrzec w nim można element ofiary i poświęcenia, to jest on wymuszony biologicznym programem, który nazywamy instynktem. Gene- ralnie zaś silne łokcie i żwawy krok umożliwić mają pozostawienie w bezpiecznej odległości za plecami potencjalnych lokatorów slumsów. Akcje charytatywne, jakakolwiek filantropia - aczkolwiek modna i „na topie" - stają się bezpieczne jedynie przy zwarciu szeregów lepiej sytuowanych i to najchętniej pod patronatem mediów, wysławiających ten typ „ofiary".
   Tymczasem dzisiejsze czytania przypominają, że my już jesteśmy zanurzeni w owym oceanie poprzez chrzest św. Ten z kolei wymusza na nas zupełnie odmienny system myślenia i wartościowania. Za wzorem Chrystusa mamy poświęcać się dla innych, dzielić tym, co posiadamy, On zaś - by dobre chęci nas nie opuściły - już tu na ziemi cząstkę owej wiecznej nagrody nam przydzielał będzie. Nie ma On takiego obowiązku, my zaś nie powinniśmy z tego rodzaju oczekiwań czynić warunku „nowych" zachowań. Dobro czynione innym ma bowiem wartość samą w sobie, zaś nagroda pochodząca z inspiracji lepszego, duchowego świata, w tym też świecie będzie konsumowana przez wieczność całą.