W dzisiejszej Ewangelii słyszymy, że Jezus zapowiedział swoje zwycięstwo nad śmiercią, które miało dokonać się na Golgocie, słyszymy również o Piotrze, który mocno się wtedy przeciwstawił Jezusowi: „Nie przyjdzie to nigdy na Ciebie!" Apostołowi było wtedy dobrze ze Zbawicielem. W jego słowach zawarte było mniej więcej takie przekonanie: Panie Jezu, stajesz się coraz bardziej sławny. Twoja mądrość i cuda nie mają sobie równych. My przy Tobie także stajemy się znani i podziwiani. Wszystko tak dobrze się układa. Obyś żył nam jak najdłużej! Gdzie nam będzie tak dobrze, jak z Tobą? Piotr, jak miliony ludzi na świecie, chciał się w życiu dobrze ustawić. Nie tylko w sensie materialnym. Apostoł Piotr musiał wtedy czuć się niepewnie. Na zewnątrz jednak grał kogoś innego. Przynależność do grupy najbliższych współpracowników sławnego Jezusa bardzo mu odpowiadała. Był tam kimś ważnym. Robił przy Jezusie karierę i gorąco pragnął, by nic nie zakłóciło tego układu, w którym mógł kryć słabości swojego serca. To nie był tylko problem Piotra. Z tym zmaga się każdy z nas.
   W dzisiejszej Ewangelii powiedziano również: kto straci swe życie z mojego powodu znajdzie je. Tu nie chodzi o to, byśmy teraz umierali za Chrystusa, ale pozbyli się wegetacji w ciągłym poczuciu winy, wstydu, który prowadzi nas do rozpaczy. A to nie jest prawdziwe życie! Pamiętamy, co powiedział ojciec
z przypowieści o marnotrawnym synu, gdy ten wrócił do domu? Trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły a znów ożył. Gdy ów młodzieniec bawił się, hulał a potem jadał strąki ze świniami, nie wiedział nawet, że nie żyje. Pamiętajmy o słowach marnotrawnego syna: Wstanę i wrócę do mego ojca. To jest manifest wszystkich, którzy wierzą i tych wszystkich, którzy zaczynają wierzyć, że gdzieś na dnie ich serca jest dobro, jest życie, choć często popełniają grzech. Pamiętajmy: to najlepszy pomysł, na jaki kiedykolwiek człowiek wpadł na ziemi: Wstanę i wrócę do mego Ojca. Gdy je wypowiemy łzy szczęścia spłyną po naszych twarzach. Nasze serca ożyją.