Cudotwórca Chrystus nie przyjęty w Samarii! On sam znosi to w pokorze, zaś Jego uczniowie, żądni zemsty za taką zniewagę, gotowi są prosić Boga o interwencję siejącą zniszczenie. Komizmu sytuacji dodaje jakaś dziwna pewność uczniów co do skuteczności próśb słanych przez nich ku niebu. Z powyższej sytuacji wynikać by mogło, że w rękach uczniów Pana Jezusa jest tak potężna moc destrukcji, którą zaledwie jest w stanie powstrzymać brak zgody ze strony Mistrza. Przypomina to nieco sytuację pijaczka, który nieopacznie zaczepiwszy kogoś zdecydowanie silniejszego od siebie, celowo ociera się o gapiów, by go pochwycili, z głośnym krzykiem: „Trzymajcie mnie, bo go zabiję!"...

Pan Jezus zaś i świadom był tego, że modlitwa taka przez Ojca nie zostanie wysłuchana, i też doskonale wiedział, że żadna to metoda walki z oponentami. Poza tym Jego celem było pozyskanie wszystkich dla życia w szczęśliwości wiecznej. Lepiej bowiem nierozumiejącym pozostawić czas na spokojną refleksję, niż działaniami motywowanymi nienawiścią wznosić kolejne mury, spoza których porozumienie staje się całkowicie niemożliwe.

Któż zresztą wie, czy właśnie nie owo nieustanne wojowanie Izraela z ludami ościennymi, pogardzanie nimi, niedopuszczanie do partnerstwa - nie stało się powodem odsunięcia na długie wieki tych ludów, które od dawna chciał ku sobie przyciągnąć Bóg. Pokojowa postawa Pana Jezusa wiele tu zmieniła i ostatecznie - zgodnie z przepowiednią proroka Zachariasza - i tak „liczne ludy i mnogie narody przychodzić będą, aby szukać Pana Zastępów w Jeruzalem i zjednać sobie przychylność Pana." Sam Bóg to sprawi, ale podłoże dla tego cudu stworzyć mają wszyscy kochający Go. Postawa wrogości burzy dzieło Boże. Każde dzieło.