Któż by pomyślał? Cyrus - przyjacielem Boga? Mało tego! Prorok Izajasz nazwał go Bożym pomazańcem! To chyba jakaś kpina. On, poganin nawet nie znający jedynego Boga, czymże zasłużył sobie na takie miano. Pomazańcami Bożymi byli - owszem - królowie, prorocy, ale jednakowoż byli oni członkami narodu wybranego. Ale ten?

   Wszystko to potwierdza jedną tylko prawdę, że Bóg jest Panem całego świata i wolę swoją doprowadza do końca zarówno przez wierzących jak też pogan. Wszyscy bowiem do Niego należą, każdy jest Jego własnością. To zaś, że trudno nam to pojąć? No, cóż? Nie jesteśmy w stanie ogarnąć Bożych wyroków. Jego zamysły są dla nas tajemne. Nikt nie wie dlaczego wielki mocarz, władca nad wieloma państwami, zdecydował się nie tylko uwolnić Żydów, ale też wydał konieczne rozporządzenia, aby mogli oni w swojej ojczyźnie odbudować świątynię Pana Boga. Dlaczego? Pan Bóg sam zapowiedział jednak przez Izajasza, że uczyni z niego swoje narzędzie, "chociaż Go nie zna"...

   Wynika stąd, że nie jesteśmy w stanie zupełnie przewidzieć Bożego działania ani odgadnąć Jego wyroków. Niektóre, z pozoru szkodliwe dla nas, stają się w przyszłości wybawieniem. Tak przecież należy spojrzeć na babilońską "przygodę" Izraelitów - Nabuchodonozor, który wiele zła uczynił narodowi wybranemu, też przecież był narzędziem w ręku Boga. Upokorzenie fizyczne i podeptana duma narodowa spowodowały, że wreszcie odwrócili się oni od swoich grzechów, a zwrócili ku Stwórcy. A o taki efekt przecież chodziło. Jeśli nie potrafili oni sami do tego doprowadzić, to pomógł im w tym zaborca...

   Zwróćmy więc uwagę, że Pan Jezus nie tylko dlatego udzielił zawstydzającej uczonych odpowiedzi, że sformułowane pytanie było podstępne, ale może i dlatego, że nie zawsze w okupancie należy widzieć jedynie wroga? Z pewnością i Cezar miał do odegrania jakąś rolę w Bożym planie. Nie zawsze bowiem to, co nas upokarza działa na naszą szkodę.