Kiedy do głosu dochodzą różne racje najwięcej szans mają te, które znajdą więcej głosicieli, a zwycięża zwykle ten, kto ma większe grono zwolenników. W naszych, ludzkich relacjach niekoniecznie musi to oznaczać, że propagator danej idei stoi po stronie prawdy - wystarczy jeśli ze swymi poglądami jest w stanie dotrzeć do największej liczby osób. Na szczeblu lokalnym wystarczy jakąś "prawdę" (najlepiej w tajemnicy) zlecić miejscowej plotkarce, a już dziesiątki osób, a nimi ich rodziny w nią uwierzą i bronić jej będą przed adwersarzami. Na szerszą skalę - na przykład w zakresie polityki - szala zwycięstwa może przechylić się na stronę głosiciela, gdy zamiast plotkary posłuży się on mediami. Te, zwłaszcza jeśli bezkrytyczni patrzą na propagatora lub w jego poglądach wietrzą własny interes, już tak przedstawią zalety głoszonej nauki, że nie sposób nawet myśleć inaczej. Stajemy wówczas przed dylematem: podporządkować się gotowym poglądom, czy też stanąć w opozycji do nich? Co zrobić, aby nie być znów mądrym po szkodzie?
   Dzisiejsze czytania przekonują nas, że mądrość obserwuje świat z dalszej perspektywy. Mądrość zwycięża na długim dystansie. Cóż z tego bowiem, że pięć panien przyszło przygotowanych na spotkanie z oblubieńcem, że nawet lekko im się szło, bo miały w ręku tylko lampy? Mądrymi okazały się pozostałe, które oprócz lamp zabrały i naczynia z zapasem oliwy. Prawdziwie mądrym jest ten, kto zawsze jest przygotowany na przyjście Oblubieńca. Zwycięstwa w małych potyczkach, na krótkim dystansie mogą świadczyć jedynie o sprycie. Mądrością jest wygrywanie bitew, wygranie życia. Minione święta, czas listopadowej zadumy, zbliżający się koniec roku liturgicznego i majaczący na horyzoncie czas adwentu, skłaniają nas do refleksji na temat własnego życia: czy prawdziwie jestem mądry? Jakie jest moje przygotowanie na przyjście Oblubieńca? Prawdziwie mądrym nie jest człowiek wielkiej wiedzy, ale ten, który potrafi rozpoznać wolę Bożą i wypełnić ją.