Opuszczony szlaban, czerwone światło, charakterystyczny gong na poczcie z wyświetlającym się numerem, kwiaty na stole, kartka w drzwiach, łzy w oczach - to wszystko są znaki. Początkowo są one wyłącznie zjawiskami, ale w miarę poznawania, a właściwie doświadczania świata zaczynamy rozumieć jakiego znaczenia nabierają w konkretnej sytuacji owe zjawiska i - jeśli nawet tak ich nie nazwiemy, to przecież rozumiemy, że są one znakami. Niektóre z nich budzić mają ostrożność, inne stanowią zachętę, jeszcze inne wprost coś nakazują lub zakazują czegoś. Same z siebie są więc czymś jak najbardziej pożądanym - pod warunkiem, że właściwie zostały odczytane i zgodnie z intencją zastosowane.

Okazuje się jednak, że człowiek niekiedy usiłuje „uwolnić się" od nich. Taki na przykład Achaz, który miał wyjątkową okazję, by poprosić Pana Boga o znak dla siebie, a pewnie - z  racji pełnionego urzędu - również dla wielu swoich poddanych, zdecydowanie odrzucił taką możliwość. Działo się to, co prawda, pod pretekstem szacunku dla Najwyższego, ale nawet dziecko zrozumiałoby, że podłoże było zdecydowanie inne: na wszelki wypadek dobrze będzie nie zawracać sobie głowy czymkolwiek co poza nią istnieje. Odrzucił w ten sposób ofiarowaną pomoc - odrzucił Boga samego!

Może i tak wygodniej, ale o ileż niebezpieczniej. Analogicznie rzecz biorąc, lepiej byłoby się poruszać po drogach bez konieczności zwracania uwagi na znaki drogowe. O ileż jednak więcej zdarzałoby się wypadków! Znaki są wielkim dobrodziejstwem.

W tym kontekście znak zapowiedziany przez Boga Achazowi, za pośrednictwem proroka Izajasza, znak majaczący zaledwie w bliżej nie sprecyzowanej przyszłości, musi mieć znaczenie wyjątkowe - skoro Bóg sam postanowił przeforsować jego objawienie. Musi to być znak niezwykle istotny dla życia ludzi i to owego wiecznego życia. Istotnie - bo jakże by sobie można wyobrazić nasze dzisiejsze życie, jak można by sobie wyobrazić w ogóle życie dzieci Bożych bez tak potrzebnego naszemu zabawieniu „fiat"? Jak bez niego miałoby się zrealizować nasze zbawienie? Maryja, właściwe odczytując Boże znaki i realizując je w życiu zgodnie z wolą Bożą, sama stała się znakiem dla nas. Oznacza to, że i my pełniąc doskonale Jego wolę, możemy się stawać znakami dla innych.