Drobiazg - ziarenko gorczycy... czyż nie jest malutkie? Owszem, ale nie to, które znamy z domowego gospodarstwa. Nasza, europejska gorczyca, stosowana choćby do zapraw domowych, w porównaniu z tą bliskowschodnią, izraelską jest wielka. Tak. Bowiem ta, znana Żydom - również w czasach Pana Jezusa - potarta na dłoni przypomina raczej drobne ziarenka morskiego piasku. Z takiej drobiny wyrasta drzewo, w którego gałęziach ptaki znajdują schronienie! Dla ludzi Bliskiego Wschodu był to przykład aż nadto czytelny. Nie było wątpliwości - teraz rozumieli jaką potęgą jest królestwo Boże.

    Chrystusowe przykłady są ponadczasowe, dlatego i my winniśmy zdać sobie sprawę z tego, jaką moc ukrył Pan Bóg w każdym z nas, we wspólnotach, które tworzymy od chwili przyjęcia chrztu świętego. Wiadomo jednak, że żadne ziarno, niekoniecznie owo gorczyczne, ale dosłownie żadne nie wypuści nawet korzenia, gdy nie będzie pielęgnowane, gdy zabraknie wilgoci. Wówczas cała moc witalna, ukryta w owej drobinie - zdawać by się mogło - suchej materii po prostu przepadnie, zmarnuje się.

    Ogromy potencjał złożył dobry Bóg w sercach nas wszystkich. Pod sankcją kary wiecznej nie wolno nam zmarnować tego potencjału! Jak więc go wykorzystać? Przede wszystkim nie pogarszać warunków wzrostu, to znaczy: zagłuszać wiary, nie tłumić jej, nie wstydzić się jej przejawów - modlić się, czynić znak krzyża świętego, uczęszczać do kościoła, innych tam prowadzić, korzystać z pielgrzymek, nabożeństw, czytać Pismo święte. Chociaż i to jeszcze za mało. Działania defensywne jeszcze nie zapewnią dynamicznego wzrostu - z Ewangelią
Chrystusa trzeba wychodzić na zewnątrz. Szczególnie obecny tydzień - Tydzień Misyjny niemalże krzyczy do nas o ofensywę wiary. Ukrył Pan w sercach naszych ogromny skarb, który niekiedy zbyt głęboko został wkopany. Odszukajmy go i wykorzystajmy jego potężną moc.