Tak najkrócej scharakteryzować by można żywot Najświętszej Maryi Panny. Jakąż musiała być Jej dojrzałość, skoro - jako kilkunastoletnia dziewczyna - dostąpiwszy szczególnego zaszczytu rozmowy z archaniołem Gabrielem nie targowała się, nie droczyła, pychą się nie odziała, ale uznając za najwyższą i najważniejszą wolę Najwyższego, gotowa była w jednej chwili przekreślić własne plany, by Jego wola się realizowała. Potem nie było inaczej. A właściwie niedługo potem, bo zaraz po Zwiastowaniu, gdy tylko do Jej świadomości dotarła informacja, że Jej krewna Elżbieta, będąca w podeszłym wieku, jest również brzemienną, odczytała to natychmiast jako Bożą propozycję do niesienia pomocy, do służby. I skorzystała z niej.

   Tak było przez całe Jej życie. Wystarczy wspomnieć, że wrażliwość na ludzką niedolę była tak wielka, że była w stanie sprowokować Syna do uczynienia pierwszego cudu - przemiany wody w wino. Do dnia dzisiejszego zresztą w tak wielu miejscach doznaje Ona czci jako Ta, która zawsze przychodzi z pomocą. Jak niegdyś w Kanie Galilejskiej tak również i dziś wciąż wskazuje Synowi potrzeby ludzi. Dlatego właśnie można powiedzieć, że żyła i żyje wciąż tylko po to, aby służyć innym.