Czas to pieniądz - tak powtarzają ludzie od wieków.  Znaczyłoby to, że kto ma dużo czasu, ten jest bogaty. Pamiętać jednak trzeba, że to tylko dzierżawa... Tak, na owym dzierżawionym nośniku, chcąc nie chcąc, nanosimy w każdej chwili obrazy jak na filmowej taśmie. Ta, tradycyjna przewijała się z prędkością 24 klatek na sekundę, późniejszy, telewizyjny zapis potrzebował 25 statycznych klatek na sekundę, które poruszając się z taką prędkością dają złudzenie ruchu. To zaś daje możliwość - jak doskonale wiemy - przeanalizowania każdego ruchu, każdego gestu czy grymasu twarzy, zapisanego z nieznacznym przesunięciem aż 24 (lub 25) razy w ciągu króciutkiej sekundy... Podniesienie powieki, drgnienie wargi, ukryte spojrzenie - zajmuje nam ułamek sekundy. Ale w tym ułamku da się to przeanalizować na kilku czy nawet kilkunastu obrazach. Tyle w jednej sekundzie. Na minutę składa się ich 60. Tych zaś potrzeba również 60, by wypełnić godzinę. 90 tysięcy miniobrazków w ciągu zaledwie godziny... To przecież całe archiwum! A mówimy tu wyłącznie o jednopoziomowym zapisie. Gdzie zaś są słowa, myśli, uczucia, o których powyżej nie było mowy? Te również podlegają archiwizacji na kolejnych poziomach zapisu...

   Można by zastanowić się, które z nich warte byłyby przechowania. Którymi można by się pochwalić? Kiedyś... Niestety w tej grze nie przewidziano klawisza Delete - nie mamy więc możliwości kasowania nieprzydatnych. Wszystko jest dokładnie archiwizowane. Gdyby ktoś miał wątpliwości, wystarczy posłuchać Pana Jezusa, który mówi: Z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą sprawę w dzień sądu (Mt 12,36).

   Święty Paweł w Liście do Rzymian pisze: Nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie, jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana, jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana (14,7-8). A jeśli czas jest skarbem, to czym jest wieczność? To już nie skarb, a cały bank i to największy i najbogatszy - zupełnie niemożliwy do wyobrażenia. I wszyscy mamy nie tylko udziały w nim, ale jesteśmy jego dziedzicami! Nie bądźmy więc synami marnotrawnymi. Próbujmy zapisać naszą taśmę życia najpiękniejszymi obrazami. Zawsze zajęci dobrym dziełem. Doskonale rozumieli to nasi rodzice i dziadkowie napominający swoich potomków, że nie wolno kraść dnia Panu Bogu.