To niezapomniane przeżycia, ugruntowane przyjaźnie, czasem znajdujące swój finał na ślubnym kobiercu. Przede wszystkim zaś czas ten wspominany jest jako doskonała szkoła wiary. Formacja oazowa uczyła (i nadal uczy) kontaktu z Pismem Świętym, umiłowania liturgii oraz różnych form spotkań z Panem Bogiem na modlitwie (właściwie należałoby mówić nawet o różnych rodzajach modlitwy), adoracji czy medytacji chrześcijańskiej. Jest to też znakomita szkoła charakteru, skoro uczy systematyczności, obowiązkowości, radzenia sobie w trudnych sytuacjach i dbania o wspólnotę.

   Każdy z nas ma zapewne w pamięci owe tabuny młodzieży jadące na rekolekcje oazowe - najczęściej środkami komunikacji masowej - gdy na plecakach i śpiworach siedzący młodzi ludzie z gitarami w ręku śpiewali na dworcach piosenki oazowe, wyrażające miłość do Pana Jezusa, swego Pana i Zbawiciela. To była ewangelizacja! Całkiem naturalna i spontaniczna.

   Dziś są już inne czasy. Nikt nie jest szykanowany za przynależność do takiej wspólnoty (chyba że przez rówieśników, przemodelowanych w myśleniu przez współczesną propagandę). Dzieci i młodzież mają do dyspozycji całą gamę działań dodatkowych, zupełnie nie związanych z religijnością, no i mocno absorbujący internet.

    Mimo to znaleźli się w naszej parafii małżonkowie, którzy ze względu na doświadczenia swojej młodości i dbając o dobre wychowanie własnych dzieci, chcieli zająć się formacją Oazy Dzieci Bożych. Wspólnie z dziećmi się modlą, wymyślają dla nich gry i zabawy, starają się by czas ten był mile i pożytecznie spędzony. Szkoda tylko, że tak mało dzieci jest w to zaangażowanych. Może nie wiedzą? Dlatego kreślę tych kilka słów z zachętą do powiększenia owego grona. Każda sobota o godz. 11.00 w sali pod plebanią. Zapraszamy!