Co prawda uroczystość Zesłania Ducha Świętego dopiero za tydzień, ale właśnie dlatego dzisiejsza niedziela tworzy odpowiedni klimat do rozmyślań nad Jego rolą w życiu człowieka wierzącego.   Od dziecięcych lat wiemy, że istnieje. Uczą tego rodzice, pomagając dziecku czynić - początkowo niezdarny - znak krzyża świętego. Z czasem przenikać zaczyna do świadomości, że to nie jeden z Bogów, ale prawdziwy Bóg - tyle że Jego Trzecia Osoba. Na dalszym etapie dorastania okazuje się, że jest bardzo przydatny jako Duch Mądrości... Niestety, zdecydowanie więcej czasu zabiera oswojenie się z myślą, że jest On jednak przede wszystkim Miłością, czynnikiem jednoczącym trzy Osoby w jednym Bogu.

   Każdy świadomy katolik, czujący odpowiedzialność za własne i innych zbawienie, próbuje konstruować swój profil pobożności najlepiej jak potrafi. Niektórzy zawierzają swe życie Matce Najświętszej, inni czczą szczególnie Najświętsze Serce Pana Jezusa, jeszcze inni powierzają się św. Józefowi itd. Rzadko jednak odpowiednie dla siebie miejsce znajduje w naszym życiu Duch Święty. To powinno się zmienić. Winniśmy Go wzywać nie tylko w chwilach popadnięcia w tarapaty intelektualne czy psychologiczne. On powinien stać się motorem każdego naszego działania - z prostego względu: skoro jest Duchem Miłości, to ideałem byłoby, gdyby każda nasza myśl, słowo i czyn pochodziły właśnie od Niego.

    Najbliższa sobota stworzy okazję do modlitwy w tej intencji. Po Mszy św. wieczornej we wspólnocie modlitwy będziemy mogli rozgrzewać serca, zapraszając jednocześnie owego Ducha do kierowania nami.