Św. Jan Paweł II podczas modlitwy Anioł Pański 26 grudnia 1982 roku powiedział: Podobnie jak roślina potrzebuje światła i ciepła dla swego rozwoju, tak człowiek miłości. Wynika stąd, że budowanie dojrzałych, głębokich relacji opartych na miłości jest warunkiem skuteczności procesu wychowania. Z kolei pp. Franciszek w adhortacji Amoris laetitia przywołuje obraz pogodnego domu z rodziną zebraną wokół kochających rodziców. W ten sposób realizuje się pierwotny zamysł Boga o człowieku powołanym do tworzenia wspólnoty. Czas pandemii zmusił nas do ponadnormatywnego pozostawania w domach, pośród najbliższych, co z kolei pozwoliło odkryć w domownikach wiele cech dotąd skrywanych - zarówno dobrych jak i drażniących. Doświadczenie Boga podpowiada nam jednak, że nie ma w naszym życiu niczego, czego Bóg nie potrafiłby wykorzystać dla naszego wzrostu. 

   Cechą charakterystyczną naszych czasów jest indywidualizm i zanik więzi społecznych. Tymczasem w każdym z nas jest głęboka potrzeba relacji. Epidemia pokazała, że kontakty przez media elektroniczne nie wystarczają - zatęskniliśmy bowiem za spotkaniami, za realną obecnością. Tego pragnienia nie należy w sobie zagłuszać. We wspomnianej wyżej Amoris laetitia papież Franciszek przypomniał o jednym z najważniejszych zadań rodziny, jakim jest tworzenie domowego Kościoła, w którym nie brakuje wspólnej modlitwy, czytania Pisma świętego i rodzinnej katechezy. W wielu rodzinach te praktyki powróciły właśnie dzięki pandemii. Pomocne były w tym czasie media społecznościowe, udostępniające wartościowe kazania, teksty czy filmy o tematyce religijnej. To pokazało, jak ważnym zadaniem wychowawczym jest kształtowanie postawy dobrego korzystania z mediów cyfrowych. Brak takiej umiejętności prowadzić może do niebezpiecznych uzależnień.   Pandemia uświadomiła nam także, jak wielkie znaczenie ma wspólne praktykowanie wiary. Przeżywanie Triduum Paschalnego, Świąt Wielkanocnych, uczestniczenie on-line w Eucharystii stworzyły okazję do zatęsknienia za powrotem do zwyczajnych form religijności i wzmocnienia osobistej relacji z Bogiem. Rozwinięcie takiej relacji utwierdza w przekonaniu, że jest ona silniejsza niż wszystkie okoliczności zewnętrzne. Tym doświadczeniem koniecznie należy dzielić się z wychowankami, uświadamiać nieprzemijalność i najwyższą wartość tej relacji oraz jej wpływ na życie wiarą, a co za tym idzie, na kształtowanie relacji międzyludzkich, czyli właśnie owych, tak bardzo istotnych więzi z bliźnimi.

   Tegoroczny Tydzień Wychowania tworzy okazję do refleksji nad fundamentalną rolą, jaką w naszym życiu pełnią relacje z Bogiem i bliźnimi. Skorzystajmy z niej. 

   Wszystkim zaangażowanym w dzieło kształtowania serc dzieci i młodzieży, a także wszystkim podejmującym codziennie pracę nad sobą, biskupi polscy udzielają pasterskiego błogosławieństwa.