W mowie pożegnalnej przed Męką, Pan Jezus wyjaśnia rolę Ducha Świętego i nazywa Go Pocieszycielem i tym, który nas wszystkiego nauczy, a także przypomni wszystkie słowa Chrystusa. Dlatego to On stanowi gwarancję prawdziwego odczytywania nauki Zbawiciela.
   Przed pójściem na Mękę, Pan Jezus modlił się aby stanowili jedno. Dlatego ustanawia hierarchię, czyli Uczniów specjalnie powołanych do interpretowania Słowa Bożego i na ich czele stawia Piotra. Nie tylko dał mu klucze królestwa, ale zaraz dodał: Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.
   Już chrzest święty sprawia, że stajemy się świątynią Ducha Świętego, w skramencie bierzmowania otrzymujemy szczególny udział w Jego darach i możemy z nich korzystać, o ile współdziałamy z ich Dawcą. Szczególnym rodzajem darów Ducha są charyzmaty. W odróżnieniu od powszechnie znanych darów, udzielanych dla osobistego dobra wierzących, są charyzmaty dane zostają jednostce dla dobra ogółu. Są wśród nich dar uzdrawiania, dar proroctwa, dar języków, dar tłumaczenia języków itd.
   Warto jednak uświadomić sobie, że Duch Święty jest inspiratorem, a zarazem wspierającym wszelkie dobre działania w nas samych. Święty Paweł pisze nawet, że bez Jego pomocy nie moglibyśmy nawet powiedzieć Panem jest Jezus (Kor 12,3).
   Tak więc nasza droga do Boga zależy od posłuszeństwa natchnieniom Ducha Świętego. Otwierajmy się więc na Niego i bądźmy posłuszni.