W tzw. dawnych czasach, gdy powszechnie mile było widziane “przekraczanie normy” o kilkaset procent, krążył dowcip o studentach zatrudnionych w jakiejś spółdzielni, którzy tak się śpieszyli biegając z taczkami, że... zapomnieli załadować. Zdecydowanie wcześniej i całkiem poważnie Pan Jezus mówił do swoich uczniów: “Usiądźcie i odpocznijcie nieco”, a ewangelista dodaje: “Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu”.

   W jednej z piosenek religijnych wyśpiewujemy pytanie: “Co jest najważniejsze? Co jest najpiękniejsze? Co prawdziwe, jedyne, największe - za co warto życie dać?” W dzisiejszych czasach zabiegani, rozdwojeni, rozkojarzeni (bo myślą za nas inni) nie dajemy sobie szansy... A trzeba czasem odpocząć i pomedytować nieco - wsłuchać się w głos Boga. Próbujmy.