Trzecia Niedziela Adwentu nosi nazwę Gaudete - od pierwszych słów modlitwy mszalnej tego dnia, zwanej kolektą: Radujcie się zawsze w Panu, raz jeszcze powiadam: radujcie się! Pan jest blisko. (Flp 4,4.5.) Z tego powodu nazywa się ten dzień niedzielą radości. 

   W miniony piątek dzieci przygotowujące się do przyjęcia I Komunii św. dowiedziały się o tzw. Cudownym Medaliku, o którego wybicie i propagowanie zabiegała sama Najświętsza Matka w objawieniach udzielonych św. Siostrze Katarzynie Laboure. One już wiedzą, że medalik ów - który zresztą zostanie im dziś poświęcony - nie jest amuletem, nie jest lampą Aladyna, a znakiem przynależności do grona dzieci Najświętszej Matki, która na rewersie owego medalika umieściła dwa najbardziej kochające Serca: otoczone cierniowym wieńcem i płonące miłością do ludzi Najświętsze Serce Jej Syna oraz Jej Serce, przebite mieczem boleści.

   Dzieci pytały o ten miecz i o powód cierpienia Matki. Dowiedziały się. Sama Maryja to objawiła: cierpi nie tylko z powodu doświadczeń przeżytych tu na ziemi - w szczególności męki i śmierci Jej ukochanego Syna - ale też współcześnie panującej obojętności na tę Wielką Miłość Stwórcy i Odkupiciela. 

   Dowiedziały się też dlaczego promienie łask, wypływające z rąk Najświętszej Pani (z awersu medalika) nie wszystkie docierają do ziemi - bo to łaski, o które nikt nie prosi... Marnują się. Nie są spożytkowane, chociaż potrzebne...

   Minął nam pierwszy czwartek z całodzienną adoracją Najśw. Sakramentu. Niewielu spośród nas stawiało się przed gotowym do rozdawnictwa Panem... Pierwszy piątek, gdy czekał On w sakramencie swego Miłosierdzia - i... Nocne czuwanie też pomniejsza liczbę uczestników (głównie z powodów zdrowotnych i wiekowych). A Roraty, a codzienne adoracje i Eucharystie... Jak długo płakać będzie Najśw. Matka, że zainteresowania brak?

   Dziś, gdy przez Polskę przetacza się burzliwa dyskusja o tym, czego młodzi Polacy mają uczyć się w szkole, odwołujemy się do dokumentu, który jest nadrzędny wobec innych przepisów obowiązujących w naszym kraju. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej mówi:
   Rodzice mają prawo do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami. Wychowanie to powinno uwzględniać stopień dojrzałości dziecka, a także wolność jego sumienia i wyznania oraz jego przekonania. Rodzice mają prawo do zapewnienia dzieciom wychowania i nauczania moralnego 
i religijnego zgodnie ze swoimi przekonaniami (art. 48 i 53).

   W tym kontekście przygotowywany przez Ministerstwo Edukacji Narodo-wej, jako obowiązkowy, przedmiot Edukacja Zdrowotna jest sprzeczny z Ustawą Zasadniczą. Pomimo niektórych słusznych tematów, jak choćby potencjalne zagrożenia w Internecie czy udostępnianie wizerunku dzieci, to jednak nie można zaakceptować deprawujących zapisów dotyczących edukacji seksualnej. Wychowanie seksualne zgodnie z Konstytucją pozostaje w kompetencjach rodziców, a nie państwa.

   Konsultowane rozporządzenie MEN, szczególnie dotyczące kształtu edukacji seksualnej w szkole, narusza obowiązujące w Polsce prawo, godzi w prawa rodziców do decydowania o ich dzieciach oraz zagraża prawidłowemu rozwojowi dzieci i młodzieży.

   Myśląc o dobru dzieci, prawach rodziców i polskim społeczeństwie, nalegamy, by zmiany wprowadzane były w duchu dialogu, wzajemnego szacunku i z poszanowaniem prawa.

   Dziękujemy rodzicom, babciom, dziadkom, duszpasterzom, nauczycielom, katechetom, opiekunom i organizacjom społecznym, które angażują się we właściwy rozwój i wychowanie dzieci i młodzieży.

   Zmarły w 1987 roku założyciel Ruchu Światło - Życie, ks. Franciszek Blachnicki dokonał cudu odmiany myślenia w ludziach wierzących czasu powojennego, ale zwracał uwagę na to, że bliskość z Bogiem winna przejawiać się na zewnątrz nową kulturą. Św. Jan Paweł II, przyjaciel ks. Blachnickiego zwerbalizował tę ideę w ten sposób: Religia, która nie przekłada się na kulturę, nie osiągnęła jeszcze swojej dojrzałości. Jak to rozumieć? Religijność powinna być zewnętrzną emanacją duchowości (choć nie zawsze tak bywa...), natomiast kultura jest dostrzegalnym dla wszystkich objawem duchowej głębi.

   Znów wyprzedzamy czas, anonsując wydarzenie mające nastąpić za tydzień. Obchodzić będziemy wówczas ósmy Światowy Dzień Ubogich. Nie wiąże się on z żadną zbiórką, puszką ni kolektą. Chodzi jedynie o zwrócenie uwagi na palącą kwestię ubóstwa istniejącego nie tylko w dalekim świecie... 
   Obecny Papież od początku mocno skupia się na problemach osób biednych, zagrożonych wykluczeniem - być może wynika to z doświadczeń argentyń-skich, gdzie w niektórych miejscach bieda ta przybiera wręcz bolesne kształty.

   Tegorocznym motywem rozważań o ubogich są słowa Modlitwa ubogiego dociera do Boga (por. Syr 21,5).

   Co roku drugą niedzielę listopada obchodzimy jako Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym. Druga niedziela przypadnie za tydzień, ale dobrze jest z tematyką tego dnia zapoznać się z wyprzedzeniem.

   Mowa, oczywiście o św. Teresie od Dzieciątka Jezus i Świętego Oblicza. Pewnie niewielu spośród nas kojarzy tę drugą część jej zakonnego imienia. Zwykle mówimy: św. Teresa od Dzieciątka Jezus, a nawet mała Tereska. Może dlatego, że właśnie taką małą chciała nieustannie być przed Panem Bogiem. Okazuje się jednak, że Święte Oblicze w jej imieniu nie było przypadkowe. Kult Świętego Oblicza zaczął się u niej wówczas, gdy ojciec zapisał ją wraz z trzema jej siostrami do Bractwa Świętego Oblicza z Tours 26 kwietnia 1885 r.  Przez całe swoje zakonne życie ta mała święta była wielką czcicielką Świętego Oblicza. Wyposażona przez Boga w talent plastyczny namalowała na kawałku płótna Święte Oblicze i powiesiła je w altanie karmelitańskiego ogrodu, gdzie często oddawała się Jego kontemplacji. Paradoksalnie zamknięte oczy Chrystusa przypominały jej o wzroku Pana ciągle na nią skierowanym. W książeczce również przechowywała obrazek Świętego Oblicza. Gdy wzrok jej padał na ten wizerunek budziło się pragnienie pocieszania Jezusa dla nas umęczonego.

Sztuczna inteligencja i mądrość serca. Orędzie na LVIII Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu

   Co ma wspólnego pielgrzym z turystą? Obaj się przemieszczają - kiedyś wyłącznie pieszo, dziś również rozmaitymi środkami lokomocji. Podziwiają krajobrazy, zachwycają się pięknem świata, zatrzymują się w miejscach wyjątkowych pod względem przyrodniczym lub historycznym. Zwykle codziennie zmieniają miejsce pobytu, bo cel jest ściśle sprecyzowany: pielgrzym chce dotrzeć do sanktuarium - miejsca szczególnej obecności i działania Boga, zaś pragnieniem turysty jest nasycenie swoich zmysłów wyjątkowymi doznaniami, jakich dostarczyć może przestrzeń, do której zmierzał.

   Przyszła niedziela rozpocznie kolejny Tydzień Wychowania. Jego celem jest wsparcie Kościoła, rodziny i szkoły we wspólnych wysiłkach wokół wychowania dzieci i młodzieży. Z tej okazji biskupi polscy wystosowali specjalny list, w którym zwracają uwagę, że rodzice mają prawo do wychowania religijnego i moralnego swych dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami. Zapewnia im to Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Poniżej streszczenie tego listu.