Było zaś nad czym radzić. Najistotniejszym punktem spotkania były oczywiś- cie sprawy finansowe naszej wspólnoty. W oparciu o noworoczne sprawozdanie, które ukazało się w naszym biuletynie w minioną niedzielę, debatowano nad trybem wychodzenia z długów, ale też o koniecznych na ten rok przedsięwzięciach. Sytuacja wbrew pozorom nie przedstawia się najgorzej. Okazało się bowiem, że jeden z naszych wierzycieli, po rodzinnej naradzie postanowił umorzyć nam dwudziestotysięczny dług... Wydaje się to mało prawdopodobne, ale stało się faktem. Dziękujemy oczywiście Bogu za takich ludzi i... rozglądamy się za kolejnymi. A mówiąc całkiem poważnie, modlimy się za nich i prosimy o modlitwę w intencji tych, którzy za jednym zamachem ofiarowali mniej więcej cztery kolekty inwestycyjne. Zgodnie jednak z przyjętymi wcześniej założeniami, aby nie ujawniać tożsamości jakichkolwiek darczyńców i w tym przypadku pozostajemy wierni tej zasadzie. Wynika stąd, że dług nasz z 71 tys. zł zmalał do 51 tys. Na bieżąco staramy się zwracać naszym wierzycielom to, co z ofiar kolędowych otrzymujemy. (Do dziś oddaliśmy już 9 tys. zł.) Zakładamy, że po kolędach pozostanie już niezbyt przerażająca kwota...