Uczta Baltazara była natchnieniem dla wielu twórców literackich i artystycznych. Stosunkowo łatwo sobie wyobrazić styl zabawy w tamtych czasach. Tak zapewne ucztowali, tak świętowali, tak umilali sobie czas, którego zwyczajnie mieli za dużo. Przecież pracowali na nich niewolnicy, którzy nic nie znaczyli i którzy nie mieli żadnych praw. I właśnie tam, u Baltazara, gdy zabawa trwała w najlepsze, gdy niejedna głowa zwisała pod ciężarem przyjętego wina, ukazał się napis na ścianie pałacu. Król sam mógłby podejrzewać siebie o jakiś rodzaj delirium, gdyby nie trwały ślad wyryty palcem na ścianie tego budynku: Mene, mene, tekel, ufarsin. Dzięki Danielowi poznał Baltazar znaczenie tych słów i my dziś je poznajemy. Nie roztrząsając znaczenia wszystkich, zatrzymajmy się jedynie przy słowie tytułowym - tekel: zważono cię na wadze i okazałeś się zbyt lekki. Analogia do popularnego w tamtym czasie handlu bydłem czy niewolnikami jest aż nadto wyraźna - słabe sztuki nie nadawały się do ciężkiej pracy, więc pozostawały na placu, nikt ich nie chciał. Nie można było ich spieniężyć, a w domu zawadzały. Lo...