Zaledwie wczoraj zakończyliśmy analizę dramatycznego życia Hioba, który poddany próbie, w końcu załamał się pod ciężarem doświadczeń, narzekając na swój los i przeklinając dzień swych narodzin. Ten stan trwał jednak bardzo krótko. Spotkanie z Bogiem znów obudziło w nim postawę pokornego i ufnego dziecka, które - choć nie rozumie - akceptuje przecież ojcowskie wyroki i jego wolę. To zamknęło czas sprawdzania Hioba, a on sam wrócił do dawnego życia w zdrowiu, dobrobycie i do kochającej, radosnej rodziny.

   Dziś natomiast w podobne do hiobowych narzekań uderza prorok Habakuk: bezowocność modlitw ku niebu zanoszonych, gdy tymczasem dzieje się krzywda, panoszy się zło i nieprawość, przemoc, spory i waśnie. W domyśle kryje się zarzut wobec Boga, który świat stworzył i... jakby stracił nad nim kontrolę. Problem polega na tym, że żywot poszczególnych ludzi jest zbyt krótki, a chęci do korzystania z doświadczeń minionych pokoleń zbyt słaba. Dlatego pewnie sam Pan się odzywa z nakazem wyrycia na tablicach tej prawdy, którą znać winni wszy...