Czymże ona jest? Często mówimy: Głosić chwałę Pana albo Oddać chwałę Bogu. I to jest jak najbardziej poprawne, bo takie jest właśnie nasze zadanie i życiowe powołanie: chwalić Boga świadomymi aktami umysłu. Nierozumne stworzenia chwalą Go samym istnieniem, a człowiek - precyzyjnie skonstruowanymi myślami i słowami. Nie oznacza to jednak, że moglibyśmy w jakikolwiek sposób przyczynić się do pomnażania chwały Bożej, a takie określenia czasem padają...

   Musimy zrozumieć, że chwała Boża jest czymś w rodzaju słonecznego promieniowania, a Bóg sam jest jego źródłem i tkwi w jego centrum. Możemy co najwyżej ogrzewać się w tych promieniach albo małymi zwierciadełkami swych dusz (o ile są czyste) odbijać owe promienie i kierować znów w Jego stronę. To właśnie nazywa się oddawaniem chwały Bogu, zaś wskazywanie na źródło owego promieniowania, a tym samym proponowanie zbliżenia się do niego nazwać możemy głoszeniem chwały Pana. I to tyle... na co nas stać.    Życie jest zaskakująco krótkie, ale dla człowieka wierzącego jego koniec nie jest wpadnięciem w ciemność - odwrotnie: jest upragnionym zjednoczeniem z Bogiem w Jego chwale. Wówczas pełnego znaczenia nabiorą słowa o posiadaniu udziału w chwale Pana.