"A ogromny tłum słał swe płaszcze na drodze, inni obcinali gałązki z drzew i ścieli na drodze. A tłumy, które Go poprzedzały i które szły za Nim, wołały głośno: Hosanna Synowi Dawida! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie! Hosanna na wysokościach!"     (Mt 21,8-9)
   Przywykliśmy do nazwy Niedziela Palmowa. Wiemy, że w tym dniu Kościół obchodzi w liturgii pamiątkę uroczystego wjazdu Pana Jezusa do Jerozolimy, przed Jego męką. Jasnym jest, że ten dzień wprowadza wyraźnie zasadniczy temat świąt Wielkanocy: Chrystus przez mękę i śmierć wchodzi do chwały. Nasuwa się jednak czasem pytanie: Skąd te palmy? Dlaczego właśnie one?
   Wśród wielu gatunków palm najbardziej znacząca jest palma daktylowa. W południowych krajach europejskich wprawdzie nie owocuje i osiąga zaledwie średnią wysokość, jednak jej odmiana orientalna wysoko wznosi swój smukły, elastyczny pień (10 - 25 m) zwieńczony gęstym listowiem ku rozżarzonemu słońcu i przynosi obfity plon. Swoje korzenie zapuszcza głęboko w ziemię, szukając ukrytych (także słonych) źródeł. Arabowie powiadają: Król oazy zanurza swoje stopy w wodzie, a swoją głowę w ogniu nieba. Żadna burza nie jest w stanie ani złamać tego wspaniałego drzewa, ani go wyrwać z korzeniami, ani ogołocić z liści. Opiera się każdej nawałnicy, choćby siła jej zginała ją niemal do samej ziemi. Jeśli nie ściąga się z niej zbyt wielu soków, z których przygotowuje się napój, to może rosnąć 200 a nawet 300 lat. Nie ma w niej niczego, czego człowiek Wschodu nie potrafiłby spożytkować. Starobabiloński hymn wylicza 360 różnych sposobów wykorzystania palmy daktylowej. Dlatego Babilończycy uważali je za drzewo łaski. Grecy gałązkę palmy podawali zwycięzcom w zawodach. Ten zwyczaj przyjęli też Rzymianie. Stąd palma oznacza zwycięstwo i nagrodę zwycięstwa. Zielone gałązki palmy reprezentują niejako całe niezwyciężone drzewo.
   W chrześcijaństwie gałązki palm oznaczają obok zwycięstwa również życie w pełni łaski, mądrości i siły.