Gdyby przyszło nam się rozliczać z tego, ile czasu poświęcamy sobie, ile pracujemy, ile czasu załatwiamy bardziej lub mniej ważne sprawy, a ile w końcu poświęcamy dla Boga, bilans mógłby wypaść niekorzystnie dla wielu spośród nas. No, oczywiście, że zawsze możemy się obronić argumentem, iż droga życia zakonnego nie jest naszym powołaniem, stąd i czas inaczej musi się rozkładać...

   To wszystko prawda, ale przypomnijmy sobie co zapisał św. Łukasz w 18 . rozdziale swojej Ewangelii: "Powiedział (Pan Jezus) im też przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać". Tu następuje przypowieść o sędzim, który Boga się nie bał i z ludźmi się nie liczył oraz o błagającej go o ratunek ubogiej wdowie. Nie tyle jednak chodzi tu o skuteczność uporczywego ponawiania próśb ile o nakaz nieustającej modlitwy. Zresztą jej znaczenie ujawnił Pan Jezus również podczas modlitwy w Ogrójcu: "Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie" (Mt 26,41)
   Żyjemy, niestety, w świecie narażonym nieustannie na ataki zła. Oczywiście, że jest ono niewidoczne, podobnie zresztą jak świat wirusów i bakterii. Przed tymi drugimi jednak zabezpieczamy się nieustannie: odpowiednie mydła, kremy, dieta, badania lekarskie - aby przypadkiem "coś się nie przyplątało". Gdy zaś chodzi o ów pierwszy, duchowy zakres, pozostajemy często naiwni albo infantylni. Może po prostu wmawiamy sobie, że nic takiego nie ma i nic nam tak naprawdę nie grozi. Otóż grozi i to bardzo wiele! Szatan nie złożył broni, a gdyby ktoś tak uważał, to jest politowania godnym naiwniakiem. On nie tylko wciąż się dozbraja i atakuje, ale jeszcze nieustannie - poprzez swoich emisariuszy - stara się odwrócić kota ogonem. Dzięki temu coraz powszechniejszym staje się przekonanie, że to Kościół i prawo Boże stanowi dziś zagrożenie dla wolnościowych aspiracji obecnego pokolenia. Błędy i upadki sług Boga wyciągane są dziś na afisze i transparenty, aby zohydzić Kościół, a przez to i samego Boga. Wyśmienita taktyka... Dlatego właśnie, aby nie stracić orientacji, trzeba właśnie jak najczęściej odnosić się do naszego Ojca w niebie i prosić, i pytać, i rozważać w Jego obecności - aby się nie pogubić. Okazji jest wiele: na przystanku, za kierownicą, na przerwie w szkole czy też w ciszy kościoła. Korzystajmy. Wielu już to robi. Oby tak wszyscy zechcieli...