W kościele OO. Franciszkanów w Wejherowie, tuż przy wejściu głównym pod chórem, z prawej strony stoi dość wyjątkowy ołtarz poświęcony duszom czyśćcowym. Duży obraz nad nim zawieszony przedstawia ołtarz przedsoborowy, przy którym kapłan, ubrany w czarny ornat, zwrócony ku krzyżowi, odprawia Mszę św. (Dziś ten kolor paktycznie wyszedł już z użycia, niedawno jednak obecność przy ołtarzu kapłana w ornacie koloru czarnego oznaczała odprawianie Mszy św. pogrzebowej lub za zmarłych.) Uwagę zwraca cierpiący na krzyżu Chrystus (co zresztą dokonuje się podczas każdej Eucharystii) i stojąca z Jego prawej strony Matka. Chwytając za rękę wyciąga Ona z ognistych płomieni człowieka, przekazując go niebu. Tymczasem w ognistym dole, umieszczonym na obrazie poniżej odprawiającego Mszę św. kapłana, znajdują się jeszcze inni ludzie, którzy składając ręce do modlitwy lub błagalnie wyciągając je ku niebu, wyrażają pragnienie wyrwania się z tego miejsca kaźni. Myśl teologiczna zawarta w owym obrazie prowadzi do wniosku, że cała operacja uwalniania dusz z czyśćca dokonuje się właśnie podczas Mszy św. Nasuwa to z kolei skojarzenie związane z św. Ojcem Pio, który mówił, że najwięcej dusz wchodzi do nieba podczas tzw. podniesienia. Dlatego właśnie w czasie Eucharystii celowo przeciągał ten moment.
   Dlaczego o tym piszę? Otóż wspomniany kościół św. Anny i opisany ołtarz kojarzy mi się głównie z dzieciństwem. Gdy mama zabierała nas do Miasta (czyli do Wejherowa, jak mówiło się na Kaszubach) zawsze tam zachodziliśmy i razem z nią krótko modliliśmy się za dusze czyśćcowe, po czym mama wyjmowała portfel i dawała nam jakieś pieniądze, które wrzucaliśmy do skarbonki z napisem "Na Msze św. zbiorowe za dusze w czyśćću". Mogła to sama uczynić, ale wiedziała co robi. Modlitwa przed tak sugestywnie przemawiającym obrazem, w połączeniu z drobną ofiarą, wywoływała swoistą potrzebę pamiętania o zmarłych. Dlatego dziś, gdy tylko jestem w pobliżu tamtego miejsca, czynię to już sam - również w intencji mamy.
   Czy jednak dzisiejsi rodzice "ubezpieczają się" u własnych dzieci na czas odejścia i cierpień czyśćcowych? Czy nauczą je tej formy miłości?