Piękny miesiąc maj z jego soczystą zielenią, rozkwitającym kwieciem i coraz liczniejszymi dniami pełnymi słońca, zwykle dobrze się kojarzy. To też czas uroczystości pierwszokomunijnych oraz bierzmowań. Mówimy o nim również: miesiąc zakochanych.
   W naszej Ojczyźnie możemy mówić o zakochanych w Matce Najświętszej - to ci wszyscy, którzy dekorują kapliczki przydrożne lub krzyże po to, by się modlić przy nich do Matki Pięknej Miłości. Do dziś wiele takich rozmodlonych grup można spotkać, jadąc samochodem po polskich drogach.
   Tradycyjnie mamy też okazję oddania czci Matce Najświętszej w znanych od wieków nabożeństwach majowych. Kiedyś przyciągały one więcej osób niż obecnie - śpiew litanii rozlegał się w kościołach podczas nabożeństw organizowanych zwykle osobno: dla dzieci i dorosłych. To tam młodsze pokolenia uczyły się od starszych maryjnych śpiewów i prostej, ludowej pobożności maryjnej, owego prostodusznego zawierzenia Matce i powierzania Jej wszystkich swoich radości oraz kłopotów.
   Dziś świat w pewnym sensie oszalał - na nic nie ma już czasu, a już najmniej na sprawy religijne. Pewnie dlatego majowe nabożeństwa nie są już oblegane tak jak dawniej, a dzieci nie znają już popularnej niegdyś pieśni Chwalcie łąki umajone. Ta  właśnie sytuacja prowokuje do poszukiwania rozwiązań. Nie możemy przecież dopuścić, aby w świątyniach naszych ustały pienia ku czci Królowej Polski. Dlatego usilnie zachęcamy dzieci do wspólnej modlitwy ku Jej czci w dni powszednie o godzinie 17.00. Prezentowane są na nich w tym roku sanktuaria w jakimś sensie związane z osobą św. Jana Pawła II. Dorosłych natomiast zapraszamy - w pewnym sensie eksperymentalnie - na nabożeństwa dla nich i dla młodzieży o godz. 20.30. Niektórzy na tę informację zareagowali entuzjastycznie, inni zaś (zwłaszcza starsi) sceptycznie. Zobaczymy, jaki będzie efekt. W każdym razie jest to danie okazji nawet tym, którzy do późna pracują, a przyznać trzeba, że atmosfera wieczornej modlitwy ku czci Matki Bożej, kończącej się Apelem Jasnogórskim, jest wyjątkowa.