Jakież pragnienia mogą mieć wierzący rodzice w stosunku do swoich dzieci? Chyba tylko, aby były zdrowe, dobrze się uczyły oraz wyrosły na porządnych ludzi i gorliwych katolików. A to przy najlepszych chęciach oraz maksimum wysiłku może być nie lada problemem z uwagi na bardzo szeroki asortyment dostępnych pokus. Jedną z nich jest brak posłuszeństwa w stosunku do rodziców i przełożonych. Inną - najprostsze w świecie lenistwo. Rodzice jednak, prosząc o chrzest dla własnego dziecka, zobowiązali się do wychowania go w wierze. To w dzisiejszych czasach jest również nie małym problemem.
   Jak sobie z tym poradzić? Doświadczenie, a nawet znajomość psychologii nie zawsze wystarczają. Jako ludzie wierzący wiemy doskonale, jak bardzo wiele zależy od Bożej łaski, którą można sobie na modlitwie wyprosić.
   Stąd właśnie w roku 2001, po przeżyciu rekolekcji we wspólnocie modli-tewno - ewangelizacyjnej Marana Tha w Gdańsku Oliwie, zrodził się pomysł podjęcia modlitewnego zobowiązania w intencji własnych (oraz cudzych) dzieci. Polega ono na codziennym odmawianiu zaledwie jednej dziesiątki różańca w grupie osób skojarzonej na wzór wspólnot Żywego Różańca.
   W naszej parafii w roku ubiegłym nie udało się takiej grupy rodziców zebrać, choć zdawać by się mogło, że ruszą całe tłumy... W tym roku propozycja padła na spotkaniu z rodzicami dzieci przygotowujących się do przyjęcia I Komunii św. Październik za pasem - to szczególna okazja. Może tym razem sformujemy choćby jedną Różę?