W najbliższą środę wejdziemy w kolejny w naszym życiu Wielki Post. Jako ludzie wierzący podchodzimy do niego z miłością i nadzieją - miłością do Boga, a nadzieją na odmianę tego, co w nas samych niedoskonałe. Nie powinno mieć znaczenia to, co sądzą o Wielkim Poście inni ludzie, zapatrzeni jedynie w materię, czciciele bóstwa Swawoli, ignorujący albo wręcz szydzący z jedynego Boga i prawdziwych wartości. Życie jest zbyt krótkie, by na poważnie brać krótkoterminowe hasła pseudospeców od nowych modeli życia społecznego, których zgubnych skutków nie zdążymy nawet zweryfikować. Lepiej oprzeć się na tym, co pewne, sprawdzone od wieków. Niebo pęcznieje od tych, którzy podczas ziemskiego pielgrzymowania nie tracili sił i czasu na poszukiwanie coraz to nowych solariów, ale wpatrywali się w prawdziwe Słońce i w Jego blasku dokonywali nie tyle wielkich dzieł, co po prostu żyli tak, jak On tego chciał. Trzeba wiedzieć czego chce od nas nasz Ojciec - Stwórca. On wciąż mówi, byleśmy mieli czas na wsłuchanie się w Jego głos. Wnet będzie ku temu okazja - w najbliższą niedzielę rozpoczną się parafialne rekolekcje. Jego wolą jest nie tylko to, by w nich uczestniczyć, ale też innym uzmysłowić, jak ważne jest to, by niewiele się spodziewając dać szansę... sobie i Jemu.