Kończy się rok szkolny. Uczniom pozostał ostatni tydzień uczęszczania do szkoły. Odchodzi to, co już się nigdy nie powtórzy. Szkoda, że większość szkolnych wychowanków nie zdaje sobie z tego sprawy. Aktualnie ważne jest to, aby jak najszybciej rozpocząć wakacje. Bo cóż innego pozostało, kiedy oceny już wystawione? Przyjdzie jednak taki czas. kiedy z nostalgią wspominać się będzie starą „budę\", przywoływać na pamięć „belfrów\", cytować ich złote myśli i na nowo przeżywać to, co kosztowało kiedyś wiele nerwów, a po latach wywołuje już tylko uśmiech... Dopiero wtedy, z czasowego dystansu, udaje się dostrzec to, co tak naprawdę kryło w sobie ogromną wartość. Wtedy wydawać się będzie, że „nasza\" szkoła była najlepsza, że „nasi\" nauczyciele byli najmądrzejsi i tylko szkoda, że nie podjęliśmy z nimi współpracy na właściwym poziomie, bo może zaszlibyśmy jeszcze dalej...

   To, niestety, przychodzi z wiekiem. Pewnie dlatego sporą popularnością cieszą się zjazdy klasowe czy - modne ostatnio - kolejne jubileusze istnienia szkoły. Z perspektywy czasu człowiek widzi wszystko inaczej.

    Może dlatego rodzice, mądrzejsi o własne życiowe doświadczenia, powinni tłumaczyć swoim dzieciom, że nauczycielom należy się nie tylko szacunek, ale i wdzięczność za to, co robią dla nich? Warto dyskretnie napomnieć, że i rodzicom dziękować należy za tyle wysiłku i poświęceń, na które się zdobywają, by ich dzieci miały lepsze od nich dzieciństwo. (Z pewnością mają!)

   Niewątpliwie najważniejszą rzeczą jest jednak, aby zachować w sercu wdzięczność wobec Pana Boga. A o tym niekiedy nawet rodzice nie pamiętają. Pokolenie moich rodziców przechodziło przez piekło wojny - przerwana nauka, ogrom zniszczeń, utrata wielu członków rodziny i przyjaciół... Kiedy wreszcie nastał pokój i z trudem gromadzono kadry pedagogiczne, gdy można się było wreszcie uczyć byle gdzie, na byle czym i z byle czego - serca biły radością i wdzięcznością. Dziś w wielu krajach młodzi ludzie pozbawieni są możliwości kształcenia i to nie tylko z powodu wojen. Bywa, że nauka jest zbyt droga albo trzeba w młodym wieku podejmować pracę zarobkową, by wesprzeć rodziców w utrzymaniu rodziny.

   W naszej ojczyźnie, w obecnych czasach jest za co Bogu dziękować. Bo nie chodzi tu wyłącznie o czas pokoju i możliwość kształcenia, ale i o warunki (!). Wyposażenie nie tylko szkół, ale i domów czyni edukację zdecydowanie łatwiejszą i ciekawszą. Ale tak łatwo człowiek przyzwyczaja się do dobrego... Trudno wówczas nawet uruchomić wyobraźnię, by pomyśleć, że mogłoby być zupełnie inaczej...   Dlatego najbliższe dni będą sprawdzianem wdzięczności dla wszystkich uczniów. Sprawdzian ów ogarnąć powinien najpierw Pana Boga, od którego wszystko zależy i któremu wszystko się należy. Dlatego zapraszamy zarówno uczniów jak ich rodziców, nauczycieli i wychowawców na Mszę św. w najbliższy czwartek na godz. 18.00 do naszego kościoła. Tam pokłonimy się Panu Bogu, podziękujemy za wszystko i poprosimy o Jego błogosławieństwo na czas wakacji. (Tu warto też w modlitwie polecać Bogu swoich nauczycieli, a nauczyciele - uczniów). Następnego dnia zaś, w szkole, warto wyartykułować swoją wdzięczność wobec wychowawców i nauczycieli za wielki wysiłek edukacyjny i wychowawczy. Na koniec zaś, już w domu, warto podziękować rodzicom, którym zawsze bardzo zależy na dobrym wykorzystaniu tego czasu przez dzieci. Kiedyś dzieci czuły, że rodzice ich kochają mimo, że rzadko to słyszały. Dziś rodzice na każdym kroku przekonują je o tym - pytanie tylko, czy one chcą to zrozumieć?