Gdyby powiedzieć, że kończy się czas karnawałowych szaleństw, niektórzy mogliby się roześmiać, a inni rozzłościć: Nie mam czasu na nic. Tylko dom - praca, praca - dom... Ileż wśród nas takich pracowitych mróweczek! O jakiejkolwiek rozrywce mogą jedynie pomarzyć. A dzień za dniem ucieka. Układając się w tygodnie, miesiące i lata tworzą one sznur, a raczej oślizłego węża, który wijąc się, niknie gdzieś w przeszłości. Cóż zostanie z tego, co dziś tworzymy, nad czym się wysilamy? Archeologia, badając świetność epok minionych, najchętniej rozgrzebuje śmietniki. Tak, bo tam po latach trafiają zwykle przedmioty dumy ich właścicieli. Zastąpione zostały potem przez inne, potem przez jeszcze inne i tak rosły warstwy coraz doskonalszych narzędzi, przyborów i ozdób, a te najdoskonalsze, czyli nasze, leżą najwyżej. Dopóki lepszymi, choć już niepotrzebnymi, nie zostaną przygniecione przez kolejne pokolenia.

   I tak oto przemija świat, a z nim jego pożądliwość. (por 1 J 17)

   A są przecież sprawy istotniejsze i cel ważniejszy: wieczność, która po prostu trwa i zawiera w sobie wszystko, o czym tylko pomarzyć możemy i co nie przestanie radować nigdy. Problem polega na tym, że pęd życia wytwarza wiatr, zmuszając nas do przymykania powiek. W pędzie niewiele widać. Dlatego należy się zatrzymać, nieco zwolnić, wsłuchać się w ciszę i oczy otworzyć. Trzeba stanąć w prawdzie przed sobą samym, znaleźć czas na poznanie siebie i trochę jednak pomyśleć o przyszłości - tej bardzo odległej, ale coraz bliższej...

   To właśnie Wielki Post ze swoimi nabożeństwami Krzyżowych Dróg, Gorzkich Żalów, a przede wszystkim otwierających na refleksję rekolekcji, uczy nas nawigacji, byśmy w bezmyślnym pędzie nie rozbili się o twarde skały lub nie utknęli na mieliźnie tego świata. Pan Bóg, ten Dobry Ojciec chce nas znów zaprosić na ciekawą, budującą i niezwykle pożyteczną rozmowę. Z ojcem zawsze warto było rozmawiać. Tym bardziej z  tym Niebieskim. Nie rezygnujmy z zaproszenia, zwolnijmy tempo, spróbujmy zrezygnować z tego, bez czego da się żyć i spróbujmy odnaleźć prawdziwy sens życia.