Zatrzymajmy się więc na powyższym tekście, przy którym rodzi się pewna niezbyt przyjemna wątpliwość: Jeśli Pan Bóg wie, że nasze myśli są marnością, to albo 1) nieźle bawi się naszą nieporadnością, albo 2) z litości toleruje zaledwie te niezdarne stworzenia, zdolne jedynie do podłości. Przyznajmy, że żadne z tych rozwiązań nie jest dla nas do zaakceptowania. Owszem, rozumiemy, że choć jesteśmy stworzeni na Jego obraz i podobieństwo, to jest to wciąż tylko "podobieństwo" - i to raczej dość odległe. Nie mamy zamiaru popadać w pychę jak pierwsi rodzice, czy kolejni ich następcy, mający o sobie tak wysokie mniemanie, że dla odmiany - łaskawym gestem - w najlepszym wypadku byli w stanie zaledwie tolerować Boga. Jak więc tłumaczyć przedmiotowy werset? Czy może jest jeszcze wyjaśnienie trzecie - swoista kompilacja dwóch poprzednich? Może należy rozumieć Pana Boga jako tego, który zupełnie już niczego nie spodziewa się po nas i cierpliwie oczekuje na moment, w którym będzie już mógł wreszcie odtrąbić koniec świata?

   To również nam się nie podoba? I słusznie! Przeczyłyby temu liczne interwencje Boga w życie ludzi na ziemi, odpowiedzialne zadania nam zlecone, budzenie aspiracji i wreszcie niemalże niewyobrażalny cel, ku jakiemu ostatecznie mamy zdążać. W końcu, czy chciałby przyjść na świat Boży Syn i to w postaci ludzkiej, gdyby Pan Bóg zupełnie nie wierzył w możliwości ukochanego przez siebie stworzenia?

   Kiedyś dziękował Pan Jezus Ojcu za to, że tajemnice królestwa objawił "prostaczkom". Zdaje się więc, że ta trudna i niepokojąca wątpliwość ma swoje proste wytłumaczenie: Owszem, wie Bóg, że to, co pochodzi z naszych umysłów jest marnością. Ale przecież nie my sami! Ktoś, kto chłonie w siebie mądrość Bożą, nie karmi się już marnymi pomysłami! W tym sensie może istotnie nasz Ojciec w niebie z politowaniem patrzy na zuchów - majsterkowiczów, pragnących scyzorykiem rozkręcić dotychczasowy świat. Czeka przy tym z nadzieją, że wreszcie zwrócą się do Źródła Prawdziwej Mądrości i już nie jako architekci, ale posłuszni wykonawcy, istotni przemieniać będą ten świat zgodnie z Jego zamysłem.