Bywa, że do niektórych ludzi - jak order - przylega określenie „Chodząca dobroć\". A mówimy to o ludziach obarczonych mimo wszystko słabościami. Jednak powyższe określenie wydaje się najwłaściwszym dla pewnego typu osób.

    Jeśli nie wahamy się tak mówić o grzesznikach, to cóż dopiero w odniesieniu do Tej, która żadnego grzechu nie popełniła, a o nas jest nieustająco zatroskana jak nikt inny na świecie. Nie ona wybrała dla siebie miesiąc maj. Uczynili to nasi przodkowie wyczuwając doskonale, że należy się Jej ten piękny czas zielonych łąk, kwitnącego kwiecia i śpiewających ptaków. Należy się Jej. Nie to jednak jest najważniejsze - w tym sensie, że nie tego Ona oczekuje. Tak jak każda matka, nie oczekuje od nas niczego poza nami samymi. Tak bardzo pragnie wziąć nas w objęcia, wyciszyć, utulić i takich uładzonych oddać Synowi.

   Takie mam wrażenie za każdym razem, gdy uczestniczę zwłaszcza w wieczornych nabożeństwach majowych ku czci naszej Matki. Cisza i spokój wieczoru, ledwo podświetlony kościół i grupka tych wiernych, kochających, śpiewających ku Jej chwale. Dotychczas to grupka dwudziestukilku do czterdziestuparu osób. A Matka ucieszyłaby się na pewno i z Twojej obecności...