To jednak oznacza, że dziś mamy za sobą cztery i pół tygodnia Wielkiego Postu, a gdy przyjdziemy w przyszłą niedzielę do świątyni, z palmami w rękach, będziemy mieli do dyspozycji zaledwie cztery dni wielkopostne. Bo przecież w Wielki Czwartek wieczorem rozpocznie się już uroczyste świętowanie... Oczywiście, że nie z fanfarami - Chrystus ich nie miał, ale w pełnej jedności z Nim, w kontemplacji Jego cierpienia. Tak, właśnie ono przyniosło nam odkupienie. Dlatego obchód świąteczny rozpoczyna się już w wielkoczwartkowy wieczór. Aby w pełni świadomie przeżywać znaczenie Świąt Zmartwychwstania Pańskiego, należy wejść w aurę ofiarnej miłości, poświęcenia i pełnego oddania się za nas Tego, któremu winniśmy wszystko. Przez analogię moglibyśmy powiedzieć, że to tak, jak z narodzinami dziecka. Nowa, maleńka istota raduje wszystkich - od mamy poczynając, a na dziadkach i sąsiadach kończąc. Nie byłoby jednak tej radości i szczęścia wokół, gdyby nie chwile cierpienia rodzącej matki... Właśnie tak: bez uświadomienia sobie chwil męki naszego Pana, trudno będzie przeżywać radość paschalną.   To jest motyw, dla którego winniśmy jak najlepiej włączyć się w kontemplację dni, danych nam do wykorzystania przez Boga: nadchodzący tydzień (z Niedzielą Palmową), a potem owo świąteczne Triduum Paschalne. Okaże się, na ile Go kochamy - ile potrafimy poświęcić Mu czasu. Ceremonie Wielkiego Czwartku, Piątku i Wigilii Paschalnej, a pomiędzy tym mnóstwo okazji do adorowania Go - czy to w Ciemnicy, czy też przy Grobie Pańskim. O B E C N O Ś Ć jest najprostszym sprawdzianem miłości.

    Dobrze by więc było, aby kolejne dni piątego tygodnia Wielkiego Postu wykorzystać na to wszystko, co może przeszkadzać nam w pełnym poświęceniu się dla Pana w owych newralgicznych dniach.