Pośród wielu narzekań na obecne czasy i aktualną sytuację, niewątpliwą ich zaletą jest to, że uczą nas gospodarności. Wiele zręczniej obecnie przeliczamy złotówki, zanim zdecydujemy się je wydać, o wiele mniej niż dawniej wyrzucamy chleba, bo już wiemy, że musi ktoś zarobić, by wydawać mógł ktoś... Rozumiemy dziś lepiej, że nie wolno się godzić na okradanie zakładu, bo jego plajta wyrzuci wszystkich na bruk. Każda drobna kradzież jednego spośród pracowników w drobny sposób uszczupla dochody pozostałych, gdy czynić to będą wszyscy - zarobek będzie żaden. Gdy kierownictwo popełnia malwersacje, za łapówki podpisuje niekorzystne kontrakty - przepadną wszyscy!

   Jakże łatwo obliczać, gdy w grę wchodzą cyfry, gdy ich wielkość obrazowana jest szelestem mamony! Przecież nic innego w odniesieniu do ducha! Tu przecież podobnie: pracujemy wszyscy na Królestwo Niebieskie, a każdy ma swój odcinek i jest za niego odpowiedzialny. Każdy jednak grzech, choćby najmniejszy, zubaża stan łaski tegoż królestwa, każda zaś wina ciężka hamuje całą Wspólnotę. Nie wolno więc nie przejmować się upadkami innych, nie wolno być obojętnym na grzechy bliźnich. Jeśli nie chcemy, by "splajtowali" wszyscy, jeśli nie chcemy "upadłości" Kościoła, to musimy nie tylko wzajemnie się napominać, ale i w cichości wyrównywać deficyt. To przecież jasne, że grzech gładzony jest łaską, a tę wypracowujemy między innymi przez osobiste umartwienia, wyrzeczenia, ochotnie przyjmowane cierpienie... Zasadniczą część długu spłacił Chrystus. Teraz nasza kolej.

Pozazdrościć wypada wcześniejszym pokoleniom, które - owszem - i w swoim gronie miały ateuszy i niedowiarków, ale gdyby pod uwagę brać coś na kształt "uśrednionego modelu" tamtych ludzi, stanie przed nami człowiek, dla którego świat jest pod wieloma względami prostszy od dzisiejszego, albo przynajmniej jednoznaczny. W tej mentalności bezsporną rzeczą jest Boże władanie nad światem, a co za tym idzie konieczność współdziałania z Nim dla realizacji Jego planów. Prostą konsekwencją takiej postawy jest potrzeba modlitwy, korzystania z sakramentów, podejmowania postów. A dla nas?