Przyznać należy, że są to wezwania jak najbardziej na czasie. Wszyscy bowiem widzimy, co dzieje się w naszych wspólnotach parafialnych i w Kościele w ogóle. Do obecnej sytuacji doskonale pasują słowa św. Piotra z jego Pierwszego Listu: Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć. Mocni w wierze przeciwstawcie się jemu! (8-9a) No i widać, że trafił mu się czas obfitych łowów. Iluż to ludzi odpadło od wiary, jak wielu co najmniej zawiesiło swe relacje z Bogiem, dodając pokrętnie, że w Boga jak najbardziej wierzą, ale Kościół, ale księża, ale niedzisiejsze nauczanie... Każdy powód jest dobry. Wielu ogarniętych jest po prostu duchowym lenistwem albo trwa w takim zachwycie nad tym światem, że nie są w stanie dostrzec tego, co ma prawdziwą wartość. Jest to trwanie na etapie zwiedzionej Ewy, która jeszcze nie rozumie, że reklamówka węża jest kłamliwa i dlatego z radością dzieli się jej produktem z jedyną ukochaną osobą - Adamem, pogrążając jednocześnie nie tylko siebie, ale i wszystkie przyszłe pokolenia do końca świata. Jest to jednak zagłębianie się w ciemność, powodującą brak radości, światła i sensu życia. A ilu współcześnie w takim świecie trwa! Co gorsza, krąg ten się powiększa, ciemność zapada.    Co robić? Jak sobie w tym świecie poradzić? Prorok Jeremiasz na takim etapie beznadziejności wołał: Nawet prorok i kapłan błądzą po kraju nic nie rozumiejąc. (14, 18c) Przede wszystkim należy wyzbyć się poczucia beznadziejności i wbrew wszystkiemu ufać. Ufać, oczywiście, Panu Bogu. On zaś karmi nas nie tylko swym Najświętszym Ciałem i łaskami, które w nas przelewa, ale i słowem, które pochodzi z ust Bożych. (Mt 4,4b) Dlatego winno stać się ono dla nas codziennym pokarmem. Jego konsumpcji można się nauczyć choćby w naszej Betanii, do której serdecznie zapraszamy co drugą środę.