Tak Sługa Boży ks. F. Blachnicki nazwał Ruch, który po Soborze Watykańskim II, a w zasadzie już podczas jego trwania niejako rozhuśtał Polskę dla Chrystusa i Jego Matki. To chyba dobre określenie. Jeśli nawet nie mamy osobistych doświadczeń z oazą, to przechowujemy w pamięci obrazy zespołów muzycznych, które przy pomocy gitary budziły entuzjazm i radosny nastrój w kościołach i na pielgrzymkach. Była to niepowtarzalna przygoda wiary dla ludzi młodych zalegających perony dworcowe w dniach zmiany turnusu oazowego latem. Potem spotkania w grupach z modlitwą i Słowem Bożym...

  To istotnie było COŚ! A co się zmieniło w tym względzie przez ponad dwie dekady? Społeczeństwo oswoiło się z młodymi chrześcijanami z Biblią pod pachą i gitarą na plecach śpieszącymi na swoje spotkania, kapłani nie widzą już zagrożenia w tych entuzjastycznych, rozmodlonych grupach, tzw. organa ścigania nie nękają już wyznawców Chrystusa. Jednym słowem: miód! Tyle, że inny powstał problem - owych młodych szaleńców naszego Pana wyraźnie zaczyna brakować. Czyżby wyginęli? Z pewnością nie. Ale z młodością tak już bywa, że kiedyś się kończy. Tamto pokolenie entuzjastów dziś już trudno do tej kategorii zaliczyć - oscylują wokół czterdziestki... A młodsi? A choćby ich dzieci? Gorączka miłości Bożej z krwią nie przeszła?

   Jest to wielce prawdopodobne. Jakże wiele czynników chłodzących na nich napiera! Mamy do czynienia z globalnym oziębianiem poczucia wiary i tego, co w życiu najważniejsze. Mnóstwo propozycji, nowoczesne idee betonem zakotwiczone w ziemi - w tym, co materialne, doczesne. Jakże im trudno!

  Pomóżmy młodym! Ks. Abp Józef Michalik na kończącej się dziś Krajowej Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Światło - Życie, cytując rabina żydowskiego A. J. Heszela powiedział: Upadek religii nie wynika stąd, że została odrzucona, ale stąd, że się stała dla nas nieistotna, zwietrzała. Stary rabin ma rację - powiedział Arcybiskup - to nie czasy są winne, ale my, bo to dla nas wiara straciła smak soli i piękno światła, które rozświetla ciemności.

   Niebawem rozpoczną się rekolekcje parafialne i szkolne zarazem. Wszyscy, bez wyjątku, mamy wiele do naprawienia w życiu. Ci, którzy jeszcze w nim niewiele zdążyli zepsuć, ludzie młodzi, stają przed szczególną szansą - spojrzenia na Boga jak na to zasługuje - z pełną przejęcia miłością. Skorzystajmy!