Czym są rekolekcje? Są one spotkaniem z Bogiem. Powinny być spotkaniem z Bogiem jako naszym Mistrzem, spotkaniem uczniów ze swoim Nauczycielem.

Równocześnie rekolekcje to spotkanie z samym sobą, spotkanie, na które mamy zwykle mało czasu, będąc na co dzień zajęci różnym obowiązkami. Możliwość  takiego spotkania jest wielkim darem. Ma się ono dokonać w prawdzie. Zarówno do jednego, jak i do drugiego  spotkania trzeba dużo odwagi. Tylko ludzie odważni decydują się na spotkanie z żywym Bogiem i na spotkanie z sobą, ze swoją słabością, małością, ułomnością.
   Rekolekcje, które rozpoczynamy, stanowią wyjątkową okazję do sprawdzenia swojej dojrzałości. Dają  bowiem czas i możność sprawdzić, jak w pewnych sytuacjach trudno jest w życiu realizować Ewangelię. Wiemy na co nas stać. Znamy już nasze powodzenia i klęski. I właśnie niniejsze rekolekcje mają opierać się na tym osobistym doświadczeniu, na tym wielkim bogactwie, które w ciągu życia stało się naszym udziałem. Chodzi o to, abyśmy dostrzegli bogactwo nie tylko pozytywnych stron naszego życia, ale także i tych negatywnych, w myśl założenia "Miłującemu Boga wszystko pomaga ku dobremu". Nasze klęski, może nawet wielkie, trzeba dziś niejednokrotnie odczytać jako bogactwo. Mamy już za sobą wiele lat tej Chrystusowej szkoły i dlatego nie dziwimy się, gdy naglę uświadomimy sobie, że i nasze błędy liczą się bardzo, o ile przez nie Bóg nas uczy, o ile przez nie nas ubogaca.
   Jak każde, tak i nasze rekolekcje są spojrzeniem w przeszłość, na to, co było, są spojrzeniem na to, co jest, a więc na dzień dzisiejszy i na to, co będzie, to jest w przyszłość. Spojrzenie w przeszłość nie ma polegać na znęcaniu się nad sobą. powinno być krótkie i jasne. Jeżeli uczeń przeszedł już do najwyższej klasy i otrzymał od Mistrza świadectwo dojrzałości, to z tego, że były dni, kiedy otrzymywał dwóje, nie należy się już smucić.
   Rekolekcje mają rozświetlić nasze życie światłem nowej nadziei, rozkochać nas ponownie w Bogu i sprawić, że zaczniemy dostrzegać rzeczy najistotniejsze. Niech to będzie przede wszystkim czas wierności, czas Bogu ofiarowany, z wyrzeczeniem, z miłością.