Dziecko, a zwłaszcza niemowlę, budzi w normalnym człowieku najmilsze skojarzenia, bo jest takie piękne, takie ufne, bezbronne i niewinne...To zrozumiałe i bardzo naturalne. Chyba nikt z dorosłych nie wyprze się słabości do dzieci...

   Poza tym dzieci w swej spontaniczności uczą dorosłych miłości otwartej, szczerej, serdecznej. To właśnie dlatego powiedział Pan Jezus: Jeśli nie staniecie się jako dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.
   Czym innym jednak jest być dzieckiem, a czym innym dzieci mieć. Posiadanie potomstwa - choć radosne i bogate w zasługi - ogranicza w pewnym sensie wolność osób dorosłych, ale w tym właśnie okazuje się wielkość człowieka zdolnego do ofiar i poświęceń. Na tym tle muszą zasmucać zachęty pewnych środowisk do pozostania "singlem" przez całe życie. Argumenty? Bo bycie singlem to 1) wolność, 2) odrzucanie obowiązków, 3) otwarta droga do kariery, 4) czas na hobby. Mój Boże! I jaki ten świat ma być bez miłości? To bardzo krótkowzroczna polityka, która prowadzi do skarłowacenie społeczeństwa przez propagatorów i naśladowców takiego stylu życia. Jest to postawa niepożądana również z punktu widzenia interesów państwa: każdy człowiek żyjący w naturalny sposób się starzeje. Wolny styl życia, choć z pewnością wygodny, ściąga jednak problem na starość: kto bowiem będzie kiedyś utrzymywać, opiekować się tymi, którzy aktem wolnego wyboru zdecydowali się żyć wygodnie? Są też i tacy, którzy żyjąc w rodzinie mogliby wychować więcej dzieci, ale boją się ciężaru obowiązków, bo tak żyć po prostu łatwiej. Pół biedy, jeśli nie pociąga to za sobą ofiar dzieci poczętych. Cóż jednak zrobić, gdy niektórzy decydują się na aborcję? Modlić się. To najłatwiej.
   W zakresie obrony życia zrobiono już wiele na świecie i w naszej ojczyźnie, ale chyba wciąż jeszcze za mało. Przez modlitwę cudów można dokonać! Włączmy się w dzieło Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. Tak mało to kosztuje, a jakże wielka w tym zasługa!